نجمه نور ڦلپوٽو جي شاعري

[سليمان وساڻ]

گيت : نجمه نور ڦلپوٽو

جَانِ جهُرندي رهي، رات روئيندي رهي.
آس ٽٽندي رهي، تون نه آئين پرين.

مينهن وسندا رهيا، پٽ پسندا رهيا،
ساز وڄندا رهيا، هير گهلندي رهي.
تون نه آئين پرين.

سنگ پچندا رهيا، کيت کڄندا رهيا،
رنگ رچندا رهيا، پريت پچندي رهي،
تون نه آئين پرين.

گل ٽڙندا رهيا، ڀنئور مڙندا رهيا،
گيت جڙندا رهيا، باک ڦٽندي رهي،
تون نه آئين پرين.

لاٽ ٻرندي رھي، ماٽ وسندي رھي،
رات ڀڄندي رھي، جان جھلندي رھي
تون نه آئين پرين.


گيت : نجمه نور ڦلپوٽو

ساوڻ رت جي برکا برسي،
ٿي وئي ڌرتي سائي سرسي،
بادل ڀرجي ڪن گجگوڙون،
وڄڻون ڪن پيون ور ور اُڙون،
مينهن ڦڙا جيئن جسم ڇهن ٿا،
تينئن نيڻن مان نير وهن ٿا.

پريم پکيئڙا، ٻوليون ٻولين،
پنهنجا ساٿي ساريو ڳولين،
جيئن ڪي پيارا پوءِ ملن ٿا،
تيئن نيڻن مان نير وهن ٿا.

ٿڌڙي ٿڌڙي هير گهلي پئي،
ڄڻ ته سرير ۾ سير هلي پئي،
مکڙين مان جيئن گل ٽڙن ٿا،
تيئن نيڻن مان نير وهن ٿا،

پنهنجي ديس ڏي ڪونج قطاري،
مون به پرين جي واٽ نهاري،
جيئن انڊلٺ جا رنگ رچن ٿا،
تيئن نيڻن مان نير وهن ٿا.

گلن تي پوپٽ ڦيرا پائن،
پنهنجي امر پيا پريت پسائن،
گلڙن تان جيئن گهور وڃن ٿا،
تيئن نيڻن مان نير وهن ٿا.

سرتيون سرھا پيار پچارن،
ڳل ڳراٺڙيون پائي مارن،
جيئن ڇاتين مان ڇوھ ڇلن ٿا.
تيئن نيڻن مان نير وھن ٿا.

برکا جو رنگ چوڏس پکڙيو،
موهه مچي پيو مورک من جو،
جيئن جذبن جا گيت جڙن ٿا،
تيئن نيڻن مان نير وهن ٿا.