ڌرتي امن جي

[نثارابڙو]

ڌرتي امن جي
نسيم حيدري

بيواه ٿيون عورتون، يتيم ٿيا ٻار
ڌرتي امن جي
ڪاهي آيا ديس تي، ڪاريهر هزار
ڌرتي امن جي
نالي جهاد جي الله اڪبر، سسي ڌڙ کان ڌار
ڌرتي امن جي
بم ڦاٽو ٿيو روڄ راڙو، وچ بازار
ڌرتي امن جي
عبادتگاهون بڻيون مقتل گاهون، مسجد ٿيا مسمار
ڌرتي امن جي
وحشت ڇانيل، خوفزده سارو سنسار
ڌرتي امن جي
مذهب جي نانوَ تي، آهي سارو تڪرار
ڌرتي امن جي
نه خود شناسي، نه خدا شناسي، هر ماڻهون آ بيڪار،
ڌرتي امن جي
زندگي فسانو، هر ماڻهون آ ڪهاڻيءَ ڪردار
ڌرتي امن جي
لڳي آ ڪجهه هوا اهڙي، ٿيو ماڻهون، ماڻهونءَ مان بيزار
ڌرتي امن جي
سچ جي ڳالهه ڪوئي ڪيئن ڪري، مٿان تيغ ترار،
ڌرتي امن جي
ماحول دونهاٽيل، هر انسان آ ذهني بيمار،
ڌرتي امن جي
”نسيم“ هر پاسي، انسانيت آ اشڪبار
ڌرتي امن جي​

 

[نثارابڙو]

جواب: ڌرتي امن جي

​

 

[عبدالوهاب]

جواب: ڌرتي امن جي

سچ جي ڳالهه ڪوئي ڪيئن ڪري، مٿان تيغ ترار،
ڌرتي امن جي
ماحول دونهاٽيل، هر انسان آ ذهني بيمار،
ڌرتي امن جي
”نسيم“ هر پاسي، انسانيت آ اشڪبار
ڌرتي امن جي

ادا سائين تمام بهترين غزل شيئر ڪئي آهي، وري توهان جيڪا ڊزائيننگ ڪئي آهي۔ اصل مٽ ڀڃي ڇڏيا اٿئو

 

[راشد قريشي]

جواب: ڌرتي امن جي

سائين زبردست!!!

 

[نثارابڙو]

جواب: ڌرتي امن جي

سچ جي ڳالهه ڪوئي ڪيئن ڪري، مٿان تيغ ترار،
ڌرتي امن جي
ماحول دونهاٽيل، هر انسان آ ذهني بيمار،
ڌرتي امن جي
”نسيم“ هر پاسي، انسانيت آ اشڪبار
ڌرتي امن جي

ادا سائين تمام بهترين غزل شيئر ڪئي آهي، وري توهان جيڪا ڊزائيننگ ڪئي آهي۔ اصل مٽ ڀڃي ڇڏيا اٿئو

سهڻا سائين، آءُ ته هت سعودي ۾ هجڻ ڪري شايد ڌرتيءَ جي حالتن کان ايترو واقف ناهيان پر اوهين دوست جيڪي ڌرتيءَ تي هر پل ۽ هر گهڙي رهوٿا اوهانکي احساس هوندو ته حالتون ڪيتريون نازڪ ٿينديون پيون وڃن، ڪجهه ڏينهن اڳ محترمه نسيم حيدريءَ سان اسڪاءِ پي ته ڳالهه ٻولهه ٿي رهي هئي ته پاڻ هي بيت پڙهي ٻڌايائون، مون ان وقت ئي نوٽ ڪيو ۽ سنڌ سلامت جي ڌاڳي ۾ پروئي ڇڏيو ۔۔۔

اڄ جي پاڪستان جي عڪاسي ٿيل آهي ۔۔۔ بس دعا ڪريو ته حالتون سڻايون ٿين ۔۔۔[-o<

 

[نثارابڙو]

جواب: ڌرتي امن جي

مان سوچيان ٿو
مشتاق گبول
جتي موت سستو
ساهه کڻڻ مهانگو آهي.
۽ جتي، جلاوطنيءَ جو احساس ڏياريو ويندو هُجي.
ڇا هي منهنجو ديس آهي؟
جتي ڪڻڪ، ساريون، ڪپهه
مڪئي ۽ ڌاڻن جا فصل به سُڪي ويا آهن.
ڇا هي منهنجو ديس آهي؟
جتي، ميڻ بتين جي جاءِ تي،
اسان جا احساس ٻري رهيا آهن
۽ اسان گاهه وانگر لُڻيا وڃون ٿا جتي.
ڇا هي منهنجو ديس آهي؟
جتي جون راتيون به ٻنپهرن جي لڪ جيان لهسائيندڙ آهن،
جتي اسين ناچو ماڻهن جي لتاڙ هيٺ آهيون.
جتي، گهٽيون ۽ ڀتيون به ڳاڙهيون رهجي ويون آهن.
ڇا هي منهنجو ديس آهي؟
جنهن جي اُڀ تي
پکين جون اڏامون گهٽجي رهيون آهن.
جتي، گل تي پوپٽ به ڇرڪجي ٿو ويهي،
جتي ڪبوتر به اڻلڀ ٿي ويا آهن.
ڇا هي منهنجو ديس آهي؟
جتي نازبوءِ ۽ سورج مکي پاڙان پٽي،
بارود پوکيو ويندو هُجي.
جتي ماڻهو، ننڊ ئي نه ڪري سگهي،
جئي ئي نه سگهي.
سو ڇا، هي منهنجو ديس آهي؟
مان سوچيان ٿو:
”ته مان ڪڏهن آزادي ماڻي سگهندس.“
​

 

[TAHIR SINDHI]

جواب: ڌرتي امن جي

الله سنڌ ۽ سنڌين جي هر هنڌ حفاظت ڪري
آمين

 

[نثارابڙو]