نثارابڙو
نائب منتظم
دوستو ڪجهه ڏينهن اڳ ادي رشيد هڪ ميل موڪلي هئي جنهن ۾ ڪجهه تصويرون هيون ۽ انهن ۾ هي پيغام هيو، انتهائي سٺو ۽ دل کي لڳو، اوهان سان ونڊ ٿو ڪريان ان اميد سان ته اسين سڀ پنهنجن والدين سان پيار ۽ احترام جي روش برقرار رکندي پنهنجي آخرت سنوارينداسون ...
________________________________________
ڪنهن ڏينهن جي اسين ڪمزور ۽ پوڙها نظر اچون ته صبر ڪجانءِ ۽ اسانکي سمجهڻ جي ڪوشش ڪجانءِ ...
جيڪڏهن اسين کاڌي کائڻ دوارن پاڻکي ميرو ڪري وجهون ۽ اسين پنهنجا ڪپڙا بدلائي نه سگهون ته مهرباني ڪري ناراض نه ٿجو ۽ اهو وقت ياد ڪجو جڏهن اسين اوهانکي کاڌو کارائيندا هياسون ته نه فقط تون پنهنجا ڪپڙا خراب ڪندو هئين پر اسانکي به ميرو ڪري ڇڏيندو هئين ...
جيڪڏهن، اسين توسان ڳالهه ٻولهه دوران ڪئي جملا يا لفظ وري وري چئون ته مهرباني ڪري اسانکي ٽوڪجانءِ نه بلڪه اسانکي ٻڌڻ جي ڪوشش ڪجانءِ. جڏهن تون ننڍڙو هئين اسين توکي هڪ هزار هڪ دفعو ساڳي ڪهاڻي ٻڌائيندا هئاسون جيستائين توکي ننڊ نه اچي وڃي ...
۽ جيڪڏهن اسين ڪڏهن وهنجڻ نه چاهيون ته ناراض نه ٿجانءِ ۽ نه اسانکي شرمائجانءِ، ياد ڪر جڏهن ننڍڙي لئه اسين توکي وهنجارڻ لئه وٺي ويندا هئاسون ته تون هزار بهانا ڪري ڀڄي ويندو هئين ۽ اسانکي تنهنجي پويان ڊڪڻو پوندو هو ...
جڏهن اسين ڪنهن نئين ڳالهه يا ٽيڪنالاجي کي قبول نه ڪريون ته اسانجي مدد ڪريو ۽ ان ٽيڪنالاجي يا ڳالهه کي سمجهائڻ جي ڪوشش ڪجو، اسين پڻ توکي اهڙيون ڪئي ڳالهيون سيکاريندا هئاسون، جيئن کاڌو ڪئين کائجي؟ ڪپڙا ڪيئن پائجن ۽ پنهنجي گهرجن لاءِ ڪيئن ڪوشش ڪجي؟
جڏهن ڪڏهن اسين پنهنجي ياداشت وڃائي ويهون ۽ موضوع تي ڳالهائيندي رڪجي وڃون ته اسانکي ڪجهه وقت ڏجانءِ ته ڳالهه ياد ڪري وٺون ۽ جي ياد نه ڪري سگهون ته چڙجانءِ نه، ڇاڪاڻ ته اهم ڳالهه اسانجي ڳالهه ناهي هوندي، اسين ته توکان ڪجهه وقت وٺندا آهيون ۽ توسان گڏ هجڻ جو مزو وٺندا آهيون ...
جڏهن ڪڏهن اسين ڪجهه کائڻ کان انڪار ڪيون ته زور نه ڪجانءِ، اسانکي پنهنجي وت جي خبر آهي ته ڪڏهن ۽ ڪيترو کائجي ۽ ڪڏهن نه کائجي، جڏهن اسانجو ٿڪل ٽنگون جواب ڏئي وڃن ۽ لٺ کانسواءِ گهمي نه سگهون ته مهرباني ڪري پنهنجو هٿ وڌائجانءِ ۽ مدد ڪجانءِ، ياد ڪر جڏهن تون گهمي نه سگهندو هئين ۽ اسانجي آڱرين جي آسري پنهنجا ننڍڙا ۽ پهريان قدم کڻڻ سکندو هئين ...
۽ جي ڪنهن ڏينهن اسين اهو چئون ته اسين وڌيڪ جيئڻ نٿا چاهيون ۽ مرڻ ٿا چاهيون ته، ڪاوڙ نه ڪجانءِ جو هڪ ڏينهن توکي اها ڳالهه سمجهه ۾ ايندي ... ڪوشش ڪري اسانجي تعريف ڪجانءِ ڇاڪاڻ اسانجي عمر هاڻ رهڻ جهڙي ناهي بس وقت گذارڻ واري آهي ...
هڪ ڏينهن توکي احساس ضرور ٿيندو ته جيتوڻيڪ اسانجي نادانين جي ... اسين هميشه تو لئه ڀلي ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي، ۽ اها ڪوشش ڪئي ته تنهنجا رستا سولا ۽ آرامده ٿين ...
اسانجي ويجهو هجڻ تي توکي ڪو ڏک يا ڪاوڙ يا شرم ڪرڻ نه گهرجي، بلڪه توکي ته اسانکي سمجهڻ گهرجي ۽ اسانجي مدد ڪرڻ گهرجي جيئن ننڍڙي لئه اسين تنهنجي مدد ڪندا هئاسون ۽ توکي سمجهڻ جي ڪوشش ڪندا هئاسون ...
پنهنجي خلوص ۽ پيار سان اسانکي گهمڻ ۾ مدد ڪر، باقي رهيل زندگي گذارڻ ۾ اسانجي رهنمائي ڪر ... اسين انجي قيمت صرف پنهنجي خلوص ۽ بي بها پيار جو هميشه اسانجي دل ۾ تنهنجي لئه موجود آهي ۽ ٿورائتي مشڪ ذريعي ڏينداسون ...
________________________________________
ڪنهن ڏينهن جي اسين ڪمزور ۽ پوڙها نظر اچون ته صبر ڪجانءِ ۽ اسانکي سمجهڻ جي ڪوشش ڪجانءِ ...
جيڪڏهن اسين کاڌي کائڻ دوارن پاڻکي ميرو ڪري وجهون ۽ اسين پنهنجا ڪپڙا بدلائي نه سگهون ته مهرباني ڪري ناراض نه ٿجو ۽ اهو وقت ياد ڪجو جڏهن اسين اوهانکي کاڌو کارائيندا هياسون ته نه فقط تون پنهنجا ڪپڙا خراب ڪندو هئين پر اسانکي به ميرو ڪري ڇڏيندو هئين ...
جيڪڏهن، اسين توسان ڳالهه ٻولهه دوران ڪئي جملا يا لفظ وري وري چئون ته مهرباني ڪري اسانکي ٽوڪجانءِ نه بلڪه اسانکي ٻڌڻ جي ڪوشش ڪجانءِ. جڏهن تون ننڍڙو هئين اسين توکي هڪ هزار هڪ دفعو ساڳي ڪهاڻي ٻڌائيندا هئاسون جيستائين توکي ننڊ نه اچي وڃي ...
۽ جيڪڏهن اسين ڪڏهن وهنجڻ نه چاهيون ته ناراض نه ٿجانءِ ۽ نه اسانکي شرمائجانءِ، ياد ڪر جڏهن ننڍڙي لئه اسين توکي وهنجارڻ لئه وٺي ويندا هئاسون ته تون هزار بهانا ڪري ڀڄي ويندو هئين ۽ اسانکي تنهنجي پويان ڊڪڻو پوندو هو ...
جڏهن اسين ڪنهن نئين ڳالهه يا ٽيڪنالاجي کي قبول نه ڪريون ته اسانجي مدد ڪريو ۽ ان ٽيڪنالاجي يا ڳالهه کي سمجهائڻ جي ڪوشش ڪجو، اسين پڻ توکي اهڙيون ڪئي ڳالهيون سيکاريندا هئاسون، جيئن کاڌو ڪئين کائجي؟ ڪپڙا ڪيئن پائجن ۽ پنهنجي گهرجن لاءِ ڪيئن ڪوشش ڪجي؟
جڏهن ڪڏهن اسين پنهنجي ياداشت وڃائي ويهون ۽ موضوع تي ڳالهائيندي رڪجي وڃون ته اسانکي ڪجهه وقت ڏجانءِ ته ڳالهه ياد ڪري وٺون ۽ جي ياد نه ڪري سگهون ته چڙجانءِ نه، ڇاڪاڻ ته اهم ڳالهه اسانجي ڳالهه ناهي هوندي، اسين ته توکان ڪجهه وقت وٺندا آهيون ۽ توسان گڏ هجڻ جو مزو وٺندا آهيون ...
جڏهن ڪڏهن اسين ڪجهه کائڻ کان انڪار ڪيون ته زور نه ڪجانءِ، اسانکي پنهنجي وت جي خبر آهي ته ڪڏهن ۽ ڪيترو کائجي ۽ ڪڏهن نه کائجي، جڏهن اسانجو ٿڪل ٽنگون جواب ڏئي وڃن ۽ لٺ کانسواءِ گهمي نه سگهون ته مهرباني ڪري پنهنجو هٿ وڌائجانءِ ۽ مدد ڪجانءِ، ياد ڪر جڏهن تون گهمي نه سگهندو هئين ۽ اسانجي آڱرين جي آسري پنهنجا ننڍڙا ۽ پهريان قدم کڻڻ سکندو هئين ...
۽ جي ڪنهن ڏينهن اسين اهو چئون ته اسين وڌيڪ جيئڻ نٿا چاهيون ۽ مرڻ ٿا چاهيون ته، ڪاوڙ نه ڪجانءِ جو هڪ ڏينهن توکي اها ڳالهه سمجهه ۾ ايندي ... ڪوشش ڪري اسانجي تعريف ڪجانءِ ڇاڪاڻ اسانجي عمر هاڻ رهڻ جهڙي ناهي بس وقت گذارڻ واري آهي ...
هڪ ڏينهن توکي احساس ضرور ٿيندو ته جيتوڻيڪ اسانجي نادانين جي ... اسين هميشه تو لئه ڀلي ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي، ۽ اها ڪوشش ڪئي ته تنهنجا رستا سولا ۽ آرامده ٿين ...
اسانجي ويجهو هجڻ تي توکي ڪو ڏک يا ڪاوڙ يا شرم ڪرڻ نه گهرجي، بلڪه توکي ته اسانکي سمجهڻ گهرجي ۽ اسانجي مدد ڪرڻ گهرجي جيئن ننڍڙي لئه اسين تنهنجي مدد ڪندا هئاسون ۽ توکي سمجهڻ جي ڪوشش ڪندا هئاسون ...
پنهنجي خلوص ۽ پيار سان اسانکي گهمڻ ۾ مدد ڪر، باقي رهيل زندگي گذارڻ ۾ اسانجي رهنمائي ڪر ... اسين انجي قيمت صرف پنهنجي خلوص ۽ بي بها پيار جو هميشه اسانجي دل ۾ تنهنجي لئه موجود آهي ۽ ٿورائتي مشڪ ذريعي ڏينداسون ...