هر طرف خاموشيءَ جي چادر ڇانيل ، پکي پکڻ به خاموش، انسان به خاموش ۽ خاموش دليون ماڻهن جون، . ڪنهن کي به سوچ نه آئي ته آشا جي گھر جي پرگھور لهي اچي، ڪنهن کي به !؟، ڪنهن کي ڪهڙي خبر ته آشا ڪير آهي ؟ هوءَ آشا جنهن جو وَر ورهين اڳ ويندو رهيو ، پُٽ کي پَر سال گولين سان پروڻ ٿيندي ڏٺائين ۽ پاڻ رهي خاموش ! خاموش ڪيئن نه رهي ها ! ڪنهن شاعر جي چواڻي ته : جي تون ڪُڇندين ماريو ويندين” ته هوءَ به ڪونه ڪُڇي ، لُڇڻ تڙپڻ سان هِن بي حس سماج ۾ ڪجهه ورڻو آهي ئي ڪونه، سو رَهي خاموش.. آشا جي پُٽ کي پَر سال پوليس ڌاڙيل قرار ڏيندي ماري ڇڏيو. آشا جو وَر لاڙ کان اُتر ڏانهن ڏُڪار ۾ روانو ٿيو هو. ڏُڪار !! ڏُڪار هاڻ به آيو آهي. اڳئين ڏُڪار ۾ آشا وٽ مال ملڪيت نه هئي پر هوءَ گھڻي اُداس نه هئي ، وٽس هڪ جوان پُٽ پرويز هو، جنهن جا ڪُلها پنهنجي ماءَ جو بار کڻڻ لاءِ مضبوط هئا. گذريل سال انهن مضبوط ڪلهن ۾ لوهه جون گرم گوليون لاٿيون ويون، آشا خاموش رهي! .... (منهنجي اڌوري ڪهاڻي مان ورتل سٽون.) دوستو دعا ڪريو ته مُڪمل ڪري وٺان.
