کاڌي کان بغير زنداه رهي سگهان ٿو پر.......

دنيا ۾ ڪجهه اهڙا ماڻهو آهن جيڪي انتهائي عجيب عادت ڏٺي وڃي ٿي ۽ اها عادت انن کي نقصان به ڏئي سگهي ٿي. ڇا توهان سوچي سگهو ٿا ڪنهن انسان جي پسنديداه خوراڪ مٽي گارو ڀٿر ۽ سرون هجن. جيڪڏهن نه آهي ته پوءِ ڏسي وٺو.
ڀارت جي رياست ڪرناٽڪا جي هڪ ڳوٺ ۾ Pakkirappa Hunagundi جي کاڌي کان وڌيڪ پسنديداه خواڪ مٽي سرون ۽گارو آهي. هي 30 سالن جي عمر وارو ماڻهو آهي ۽ روزانو 3 ڪلو مٽي سرون هضم ڪري وڃي ٿو.



هن شخص کي 10 سالن جي عمر ۾ هي عادت پئي ۽ هن جو چوڻ آهي ته هي ڪڏهن به بيمار نه ٿيو آهي.
جيڪڏهن پکيرا کي ان عادت کان چوٽڪار حاصل ڪرڻ لاءِ چيو وڃي ٿو ته هي ان تي نارضگي ظاهر ڪري ٿو ۽ چوي ٿو هي ان کان بغير زنداه نه ٿو رهي سگهي.



حيرت انگيز ڳالهه هي آهي ته مٽي ۽ سرون کائڻ سان ان جي ڏندن کي به نقصان نه ٿو پوچي. ڊاڪٽرن ان عادت کي هڪ بيماري قرار ڏنو.



پيکرا جو چوڻ آهي ته مان گذريل 20 سالن کان مٽي ۽ ڀٿر کائي رهيو آهي ۽ مانکي انن سان محبت آهي. هي منهنجي زندگي جو حصو آهن.
مان ان سب جو آغاز ان وقت ڪيو هو جڏهن مان 10 سالن جو هيس ۽ هاڻ مونکي هي سڀ زندگي جو حصو لڳن ٿا. مان گاڌو ڇڏي سگهان ٿو پر مٽي ڀٿر ۽ سرون نه ٿو ڇڏي سگهان.



پکيرا جو پئي 20 سالن تائين ان عادت کان روڪيندو رهيو پر هي شخص پنهنجي ڳوٺ جو اڌ حصو کائي چڪو آهي.
پکيرا جو چوڻ آهي مونکي مٽي سرون ڀٿر جي علاه ٻئي ڪائي چيز پسند نه آهي ايتري تائين جو منهنجي سامهون عالا گاڌو رکيو وڃي ته ان کي چکدم به نه.
منهنجي ماءُ مونکي ان کي ڇڏڻ جو تمام گهڻو زور لڳايو آهي منهنجي سامهون چکن فرائي رکندي هوئي ته به نه کائندو هم.
هن ڳوٺ جي هڪ رهواسي جو چوڻ آهي ته پکيرا کي ننڍي لاءِ کان سڄاڻان ٿو هي هميشه مٽي ۽ ڀٿر کائندو آهي.
ننڍا ڀٿر ان کي زخمي ڪري ڇڏيندا هئا پوءِ به هي مٽي ۽ ڀٿر کائندو آهي.



پکيرا جو چوڻ آهي ته منهنجي پيءُ کا مري چار سال ٿي ويا آهن ۽ مان تڏهن کان پنهنجي ماءُ جي خدمت ڪري رهيو آهيان منهنجي ڪوئي به ڪمائي نه آهي مان پنهنجي ان ٽيلنٽ سان ڪجهه ڪمائڻ چهيان ٿو. مان ماڻهن کي ڏيڪارڻ چهيان ٿو ته مان ڇا ٿو ڪري سگهان

 

ڀاؤ جي حالت به ته ڏس ڄڻ ٿر جو ڏڪاريل آهي.
بس انسان هاڙو جانور آهي جنهن عادت پئجي وڃي اها ئي سندس زندگي جي وڻندڙ آهي .
وسلام

 

عجب دنيا جا، عجيب نظارا . . . واھ مالڪ تنهنجا رنگ . . . ڪٿي ماڻھن کان چانورن جھڙي نرم خوراڪ به ھظم نه ٿئي ۽ ڪٿي ته وري لڪاءُ ئي ٻيو آ جو ماڻھو مٽي، پٿر، ۽ . . .

 

اڄ جو ماڻهون الائي ڇا جو ڇا ڪري سگهي ٿو.............