ڪَتين ڪَرَ موڙيا، ٽيڙو اُڀَا ٽيئي، راڻو رات نه آئيو، وَيلَ ٽري ويئي، کُوءِ سا کاڻي راتڙي، پرينءَ ريءُ پيئي، مون کي ڏَنءُ ڏيئي، وڃي ڍوليو ڍَٽ قراريو. ڪَتين = ڪتيون، ڇهن تارن جو جهڳٽو جنهن کي پارسيءَ ۾ پروين ۽ عربيءَ ۾ ثريا چوندا آهن. ڪتيون وڇونءَ جي لهڻ کان پوءِ اڀرنديون آهن. ڪَرَ موڙيا = لڙي ويون، لهي ويون ٽيڙو = ٽي روشن تارا جيڪي ڪتين کان پهرئين اڀرندا آهن. کُوءِ = ٻن پوي، کڏ ۾ پئي کاڻي = سڙي، سڙيل ڏَنءُ = سزا، عذاب، پيڙا ڍَٽ = راڻي جو ماڳ قراريو = آرامي ٿيو، وڃي سڪون جي ننڊ ڪيائين. ڪتيون ۽ ٽيڙو اڀري لهي به ويا راڻي جي اچڻ جي ويل، مهل ٽري وئي، گذري وئي. اهڙي رات جيڪا راڻي کان سواءِ گذري سا کڏ ۾ وڃي پئي، ڌوڙ پائي. مومل شڪايت ڪندي ٿي چئي ته راڻو پاڻ ته وڃي سک ۽ آرام سان سمهي پيو منهنجي هيءَ رات ڪيڏي عذاب، پيڙا سان لڇندي ڦٿڪندي گذري آهي. سائين مظفر منگي جي ٿورن سان.
