سُڻ ته سُڻايائي علي رضا جوکيو حقيقت هن حال جي ظاهر ڪريا زري خبر نه آهي ته هن کي ڪنهن جي نظر لڳي وئي

سُڻ ته سُڻايائي

علي رضا جوکيو

حقيقت هن حال جي ظاهر ڪريا زري

خبر نه آهي ته هن کي ڪنهن جي نظر لڳي وئي هن جون خوبيون ختم ٿي ويو. خامين اچي کيمان کوڙيا .هن جي طبيعت ۾ عجيب ڪيفيت تاري ٿي وئي. عجيب قسم جا هيلا ءِ وسيلا ڳولڻ لڳي ويو . آئون هن کي ايترو ته چاهيندو هوس جو هن جي هر خوائش کي پورائي ۾ منهنجي خوشي هوندي هئي . هن کي ٿورو به اُداس ڏسي پنهنجو سڪون ءِچين وڃائي وئي رهندو هوس .هن جي خوشي ۾ منهنجي خوشي هوندي هئي .هن جو غلط فيصلو تي به ماٺ مان مٺيون ڀري ٿڌا ساه ڀري چپ ۾ چُپ رهڻ جي ڪوشش ڪندو هوس هن کي ڄڻيون ته ڪنهن ٻئي هوپر سانڍيون مون هو هن جي ڄمڻ تي جشن ملايا هويئم هن جو نالو به پاڻ رکيم هن جي نالي سان مون کي عشق هو هن جي نالي سان مون کي پيار هو هن جي نالي تي مونکي فخرهو وقت ڌير نه ڪئي هن لاءِ مون جون سوچون سپنا خيال خواب وڏا هئا هن کي هڪ تعليم آفتا ٿي ڏسڻ چاهيم هن لاءِ ڪاليجن ءِ يونيورسٽين جا سپنا سيني ۾ سانڍي ٿي گهميس مون سوچون مون جو محب مون لاءِ مان آ مون سوچون مون جو شان آ مون ڪڏهن به هن جو نالو وٺي نه پُڪاريو هن کي پنهنجي ساهه سان سانڍيندو پئي آيس ڇو جو هي منهنجو هيئي جو هار هو دل قرار هو اکيون هن کي ڏٺي ڪڏهن به نه ڍاپيون ڪڏهن به ائين منهنجي نيڻن مون کي محسو س ڪرڻ نه ڏنو ته هاڻ بس آ آئون ته ڪڏهن ائين محسوس نه ڪندو هوس هڪ ڪلم اوڳ ۾ مون لکيو آ ته وقت بادشاهه سچ ڳالهه آ وقت بادشاهه اڄ جي جي چوڻ وارا روت روت جهڙا مونڍا بنائي پيا پڪارين جن کي جيهه ۾ جايون ڏنيوسي سي پيا پري کان پٿر اوڇلائين ڪالهه جي ڳالهه اڄ جو سوال بنجي پيو آ نه رهيان سکر نه رهي سڃا نه رهيو ايمان نه رهيون عقل بس ڇا ڪجي ڇا لکجي اهڙو هلي رهيون آ سماج . بس هن جي پڪار هن جي نيڻت هن جي نوڻت.اڄ به مونجي سامهون آ آڄ به اڄا منهنجي دل کي يقين نه پيو ڏي ته جنهن لاءِ سوچيون هئيم ته اوکي ميل ايندو سوکي سومدياس .هن کي اسان کان ڏار ڪرڻ ۾ ڪنهن قسم جي ڪثر ڪانه گهٽائي وئي هن کي اولٽا سولٽا راهون ءِ رستا ڪنهن ڏيکاريا هو هن جا سڄڻ نه هئا هن جا دوشمن هئا پر هن قربدار سچائي جي ڪافلي جي سردار کي ڪابه ڪل نه پئي ته هو منهنجا دوشمن آهن . هو هن کي ها ها سان هلائيندا رهيا ۽ اسان هن جي محبت ۾ مجبور هئاسين هن جي اڳيان چنڊ جيئا اودهي راتيئن ۾ لڪندا رهياسين هي اسان جي محبت جو غلط فائدو وٺندو ويو اڄ هو ڏوراهه ڏور فيصلي تي اٽل آ آئون آهيان آئون رهندس ٻيو ڪوئي نه ڪري جيڪو مون چيو سو ٿئي پرمون کي ته اهو سماج اهو سُڻائي ته جيڪو جان کان به عزيز جيڪو ساهه کان قريب هن کي ڪئين اوڙها ۾ اوڇلڻ لاءِ ڇڏيو هن کي ڪيئن ايڏو وڏو سفر ڪرڻ لاءِ سڀرايو پيارل چند ڳهڻين جو چرکو آ پرديس ته وڃي پيو هڪ ٻه ڏينهن جي خوشي آ پوءِ جون تڪليفون تون اڃا ڏٺيون ئي ڪانه آهن اهو تڪليفون ايندئي ته پوءِ ڪل پوندئي .پوءِ هڪڙو ڪم ڪجا نئي زندگي جي شروعات ساڻ ئي هڪ سفر نامون لکجا ۽ پوءِ هن عشق جا پوڄاري جي قبر تي اچي چار ڪل پهڙجا خير ۽ خيراتون نه ڪرجا ڇو جو تون وٽ وقت جي ڪمي هن ڪشمش وري دو رنگي دنيا ۾ ٽيم نه هوندو جي ٿي سگهيو ته واٽ ويندي ڪيسي مان بچيل سڪو ڪڍي جالي مون جي نيازي ڏئي چڏجا .اسان جي اها دعا آ الله تون کي تنهنجي منزل ماڻڻ ۾ مدد گار ٿئي .مون جي پروردگار کان دعا آ ته اسان جي حياتي جا باقي ڏينهن به تونکي لڳي وڃن ۽ تون آباد هجي ۽ شاد هجي شال تون کي ڪوسو واهه به نه اچي .امين ثم آمين