ڇوڪري پهريون ڀيرو ڇوڪري سان لانگ ڊرائيو تي وئي. جنهن وقت هو هڪ سُنسان روڊ تي ڊرائيو ڪري رهيا هُئا ته ڇوڪري ٿڌي آواز ۾ ڇوڪري کان پُڇڻ لڳي ڇوڪري : ڇا تون صرف هڪ هٿ اسٽيرنگ تي رکي ڊرائيونگ ڪري سگهين ٿو ! ڇوڪرو : (خوش ٿي) ها ! ها ! ... ڇو نه ! ڇوڪري : (بيگ مان صوف ڪڍي ڏيندي) ٺيڪ ! ته پو هي صوف کا ! ڪُجهه وقت وري خاموشي ۽ ڪار هلندي رهي ۽ پو ڇوڪرو چوڻ لڳو ڇوڪرو : ڇا تون پاڪيزه مُحبت ۾ يقين رکين ٿي ! ڇوڪري : ها ! مُحبت جي شروعات ته ائين ئي ڪرڻي پوندي آهي ! وري خاموشي ۽ گاڏي سُنسان روڊ تي ، ڇوڪري وري چوڻ لڳي ٿي ڇوڪري : توکي ڏسي مُنکي سمنڊ ياد ٿو اچي ! ڇوڪرو ! اڇا ! تُهنجو مطلب آهي ته آئون ! سمنڊ وانگر بي چين ۽ بڦريل آهيان ! ڇوڪري : نه ! پر توکي ڏسي الائي ڇو مُهنجي طبيعت پئي خراب ٿئي ! وري ٻئي خاموش ۽ گاڏي روان ڇوڪرو : هيلو فرزانا ! ڇا آئون اڄ شام جو تُهنجي گهر اچان ! ڇوڪري : ها سجاد ! ڀلي اچجئين ! ڇوڪرو : پر مُهنجو نالو سجاد ته ڪونهين ! ڇوڪري : ۽ آئون به ته فرزانا ڪانه آهيان !
