سوال : ابا هاڻ ته پوڙهو اچي ٿيو آهين ! اڃا شادي ٻادي جي ڪا خبر به ڪانهين ؟ جواب : توهان فڪرمند نه ٿيو! شاديآ جو فيصلو ڪري آئون پنهنجي جواني ۽ مُسقبل تباهه ڪونه ڪندُس! شادي جي شروع وارن ڏينهن ۾ هڪ شخص حصول معائش لا گهڻي وسيلا اختيار ڪيا پر ڪنهن ۾ به ڪاميابي نه ماڻي سگهيو ۽ هر ناڪامي کان پو هُن جي طاقت ۾ گهٽتائي ۽ فڪرن ۾ واڌ ٿيندي وئي. بل آخر هو پنهنجي مُستقبل مان ايترو ته اچي مايوس ٿيو جو آپگهات ڪرڻ جو سوچڻ لڳو. دوستن گهڻي سمجهائڻ جي ڪوششس ڪيس ته چوڻ لڳو شخص : ڀائو ! شادي کان پهرئين زندگي عيش آرام سان گُذري رهي هُئي اچي جو ڦٽِ ته شادي کان پو تقدير به ناراض ٿي وئي آ. دوست : ابا هٿ ۾ سنڌي ٽوپي ٺاهڻ جو فن اٿئي ڪو دڪانڙو لڳا ! شخص : بروبر ! پر اُبتي تقدير ڏسي ڊڄان ٿو! ته يار ! ڪٿي اڄ کان مان ٽوپيون ٺاهڻ شروع ڪريان ته متان سُڀاڻ کان ٻار به بغير مٿن وارا پئدا نه ٿيڻ لڳن ! بس اهوئي سبب آ !
