وَرَ ۾ ڪونهي وَرُ,ڏيرن وَرُ وڏو ڪيو
نهاريندس نڪري , بوتَن ڪارڻ بَرُ
آڏو ٽَڪَرَ ٽَرُ، متان روهَه رَتيُون ٿئين.
وَرَ ۾ = منهنجي ڪانڌ ۾، پنهونءَ ۾، منهنجي محبوب ۾
وَرُ = ڦڏُ ڦير، ڏنگائي ,ڏوه
وَرُ = ڪچائي، ويساه گهاتي, ڍونگ
بوتَن = اٺن
بَرُ = رڻ پٽ، بيابان
ٽَڪَرَ = پهاڙ، جبل
ٽَرُ = ڀڄي پري ٿيءُ
روهَه = اي پهاڙ، اي جبل
رَتيُون = ذرا ذرا، پرزا پرزا
* منهنجي محبوب، منهنجي پنهل جو ڪو قصور ناهي، سندس ڪو ڏوهه ناهي هي سڀ ڏنگائي، اُرهه زورائي ڏيرن ئي ڪئي آهي.
* ڀنڀور کان ٻاهر نڪري رڻ پٽ ۽ بيابان لتاڙي انهن اٺن جا پيرا جاچينديس جيڪي منهنجي پنهونءَ کي پاڻ سان
کڻي ويا هن.
* اي پهاڙ اڄ منهنجي عزم ۽ حوصلي جي اڳيان ڀڄي پري ٿيءُ نه ته ذراذرا ۽ پرزا پرزا
ٿي ويندين.
* ڀٽائي اسان کي سيکاري ٿو ته محبوب ۽ منزلون ماڻڻ لاءِ پنهنجي عزم ۽ حوصلي سان هر ايندڙ رڪاوٽ کي ڀڃي ڀورا ڀورا ڪيو ۽ اڳتي وک وڌائيندا هلندا هلو.
پنهنجو خيال رکندا ڪيو
سائين مظفر منگي جي فيسبوڪ وال تان ورتل
انتظامي رڪن طرفان آخري ترميم:
