سِنڌ پو ڀي ڀَلي،

[منصور سرور]

ساڳُ پنهنجو پَلي ، سِنڌ پو ڀي ڀَلي،
ڀاڳ وارِي سَدا ڀونءِ تي ڀَر جھلي.

تو چيو ” سنڌڙي “ مون چيو ” جندڙي “،
مون پرولَي سَلي ! مون پرولَي سَلي!

پِريتَ ليلا به آ ، پِريت ڪَؤنرُو به آ،
پِريت پَرکي ته ڪا مون جيان دل جَلي!

وک وِتَري ڪيو ٿي اَچي ، ٿي اَچي،
هُو جھُڙالي هوا ، هُو گلابي گلي!

سِنڌُ مَرڻي نه آ ، اي ” اياز “ آ اڃا ،
اُڃ جو آسرو ، ڪا ته پاڻيءَ کَلي!​