ويراڳين کان واندا ٿي

[رسول بخش دائودپوٽه]

ويراڳين کان واندا ٿي
ڪئي سون سوچ سنڌوءَ جي
رڳو ناحق رڳو ظلمت
ٿيڻ جهڙي نه هئي سهمت
ايڏا پور هن پيارا
اهي منهنجي وطن وارا
ڪيان افسوس ڪنهن سان مان
گهڻو پيسو پر بدحالي
ڪري ٿو ڪير سنڌ خالي
اهو گيباڻو گهاتو ڇو ...
آهي ڇو ڇيڪ وطن منهنجي
بنائي ٿو ڪڏهن باندي
هلائي ٿو ڪڏهن گوليون
اچو تنهن کي مٺا روليون
نه سمجهي جو اسان ٻوليون
کڻو بڙڇون بندوقون سڀ
ڦاڙيون پيٽ هن جو بڀ
ائين افلاس هيڏو ...هاءِ
سڪ سنڌڙي سان هاڻي لاءِ
وطن ويري وڙهي وڙهبو
هن جي سيني تي چڙهبو
ڪيون ڪا سوچ سنڌوءَ جي
لڇي پئي لال سنڌ ڄائي
هن کي ڪان لڄ آئي
پرائي مال تي منڪر
چڙهي ويٺو آ چٻ وانگي
ڀڄايو هي هتان بزدل
جو ماري سنڌ جا سپنا
خوابن کي هي خاري ٿو
بي ڏوهي رت هاري ٿو
ظلمت هي اڀاري ٿو
نفرت سان نهاري ٿو
پيسو سنڌ ٻهاري ٿو
اسان جا خواب بک سانگي
اسان جو روح پيو تانگهي
اسان جي ڀونءِ جا ڀائر
اٿو سڀ ساٿ سان ساجهر
وڃي ڪين ويل وهامي هي
پڙهي ڏس سلوڪ هت سامي