سُرمون سياهيءَ جو، رَنُن کي رهاءِ ڪاني ڪارائيءَ جي، مڙسُ ٿي مَ پاءِ اکيُن ۾ اٽڪاءِ ، لالائي لاَلَنَ جي. سر آسا سياهي = ڪاراڻ رَنُن = عورتن، زالن، زائفائن رهَاءِ = جڳائي ٿو، ٺهي ٿو ڪاني = سرائي سرمي جي ڪارائيءَ = ڪاراڻ، سرمي جو رنگ ڪارو ٿيندو آهي. مَ = نه، هرگز اٽڪاءِ = لڳاءِ، ,پاءِ لالائي = لالاڻ، ڳاڙهاڻ لاَلَنَ= محبو، پرين، معشوق * اکين ۾ سرمون پائڻ، ڪجل لڳائڻ، هار سينگار ۽ تيل ڦليل ڪرڻ، ويس وڳا ڍڪڻ اهي سڀ ڳالهيون ته عورتاڻيون آهن ۽ انهن کي ئي ٿيون سُونهَن. * عورتن جيان ڪجل، سرما، ويس وڳا، ٺاهه ٺوهه ڪرڻ تو مرد جو شان ناهي، توکي ايئين نه جڳائي. * تنهنجي اکين ۾ ته ڪا مردانگيءَ جي ڏيا، حشمت، جوت ۽ ڪا لالاڻ هجڻ کپي. تنهنجي اکين ۾ ته محبوب جي عشق ۾ رڱيل ڪي خُمَارَ نظر اچڻ کپن. سمجهاڻي ڀٽائي اسان کي هدايت ٿو ڪري ته سستي ۽ ڪاهلي ڇڏيو ۽ عورت جيان صنف نازڪ نه بڻجو. هر وقت هار سينگار ڪري، ويس وڳا ڍڪي بي پرواهه ٿي پيا گهمو ڄڻ ڪجهه ٿيو ئي ڪونهي. مردن کي ته اهي عورتاڻيون ڳالهيون نه ٿيون سُونهَن. مرد جو ڪم ته ننگن ۽ دنگن جي حفاظت ڪرڻ آهي. تنهنڪري دلير، بهادر ۽ مڙس ماڻهون ٿيو ۽ پنهنجي قوم ۽ ڌرتيءَ جي حفاظت ڪيو. ____ سائين مظفر منگي جي فيسبوڪ ٽائيم لائين تان ورتل
