ھي جڳ امر منھنجي سر تي موت جي آيو ڇا ٿي پيو؟ گل ٽڙن ٿا، ڀوئنر ڀُلن ٿا، ھير گُھلي ٿي. شام ٿيڻ سان خالي ٽاري پن ڇڻن ٿا ٻوسٽ ٿئي ٿي. ھن جا ڳل ڳاڙھا، سينو تاڻيل ۽ ڏند موتيءَ داڻا غائب ٿيندا وقت پڄاڻا! ھر ڪا شي آ اچڻي وڃڻي جنھن کي سگھي ڪو به نه روڪي! ھن جڳ جو ھي ساءُ مٺو آ باقي آڏو پويان اوندھ (انور پيرزادو جي ڪتاب: اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان پيج نمبر: 170 مان کينل)
