هِن دل کي بِرهه بڇاڻي ڪو، شعولو نه سهي ٽانڊو ئي سهِي

[منصور سرور]

هِن دل کي بِرهه بڇاڻي ڪو، شعولو نه سهي ٽانڊو ئي سهِي​

مان ڀانيان مونکي ڀانئي ڪو، سُهڻو نه سهِي ڪوجهو ئي سهِي​

مان چاهيان ٿو ڪو چاهه ڪري دل سان نه سهِي دوکو ئي سهِي
ڪو مُرڪي مُرڪي شرمائي، سچ پُچ نه سهي نخرو ئي سهي،
ڪو ڀر ۾ اچي دل پُرڀائي، بوسو نه سهِي گفتگو ئي سهِي
ها پيار ته پنهنجي وُس ناهي، همدردي جو جذبو ئي سِهي
استاد جو جذبو ڳڀرو آ توڙي پِنڊو پوڙهو ئي سهِي
هو مُون به مِٺا هڪ پيار لڌو، ساڀِيان نه سهِي سپنو ئي سهِي.
اُستاد بخاري​