همٿ افزائي ٻه پوڙها ماڻهون، ٻئي سخت بيمار، اسپتال جي ساڳئي ڪمري ۾ اچي داخل ٿيا ... هڪ مريض کي اسپتال جي دريءَ سان کٽ رکڻ جي اجازت ڏني وئي هئي جو هو هميشه کگهندو هو ۽ پنهنجن ڦڦڙن جي رتوبت دريءَ کان ٻاهر اڇلائيندو هو . اها دري ان ڪمري جي هڪ ئي دري هئي ۽ بس. ٻي مريض کي ڪجهه اهڙي بيماري هئي جو هو هميشه سڌو کٽ تي پيو هوندو هو. ٻئي مريض ڪلاڪن جا ڪلاڪ هڪٻئي سان ڳالهائيندا رهندا هئا ... پنهنجين زالن ۽ ڪٽنب بابت، پنهنجن گهرن بابت، پنهنجين نوڪرين مطلق، فوجي مشقن مطلق ۽ ڪٿي ڪٿي گهمڻ ڦرڻ ويا هئا وغيره هر شام جو دريءَ جي ڀر وارو پوڙهو اٿي ويهندو دريءَ جي سامهون ۽ ساٿي مريض سان ڳالهيون ڪندي کيس دريءَ جي ٻاهران جا نظارا، گل گلزاريون ۽ پکين جي اڏام ۽ ٻاهر ٿيندڙ هر قسم جي چرپر جي باري ۾ ٻڌائيندو رهندو هو ... بستري تي سمهيل پوڙهو ٻي ساٿي مريض جي ڳالهين مان خوش ٿيندو رهندو هو، ڇاڪاڻ جو هو ڪافي عرصي کان بستري تي پيل هو ۽ ٻاهر جي دنيا جي رنگينن کان وانجهيل هو، هو ٻاهر پاڻ ته ڏسي نه ٿي سگهيو ۽ نه چر پر ڪري ٿي سگهيو انڪري هو دريءَ جي ڀر واري مريض جي ڳالهين مان لطف اندوز ٿيندو هو۽ ٻاهر جي دنيا جا خيالي مزا وٺندو هو. ساٿي مريض کيس ٻڌائيندو هو ته دريءَ مان تمام سهڻو باغ نظر اچي رهيو آهي، باغ جي ڀر ۾ تمام سهڻي ڍنڍ آهي جنهن ۾ طرح طرح جا پکي تري رهيا آهن، ٻار پنهنجون ننڍڙيون ٻيڙيون هلائي رهيا آهن، نوجوان جوڙا ٻانهن ۾ ٻانهون وجهي باغ ۽ ڍنڍ جي ڪناري تي گهمي رهيا آهن، باغ جي ڪيارين ۾ رنگ برنگي گل پنهنجي ڀرپور جوانيءَ ۾ ٻهڪي رهيا آهن،. باغ جي اندر ٻاهر خوبصورت رنگ برنگي وڻ جن تي پکي پنهنجو ٻوليون ڪندي اڏامي رهيا آهن ۽ پريان شهر جون ڊگهيون ۽ خوبصورت عمارتون نظر اچي رهيون آهن ... وغيره وغيره دريءَ وارو پوڙهو جڏهن ٻاهرين منظرڪشي ڪندو هو ته کٽ تي پيل مريض پنهنجيون اکيون بند ڪري انهن منظرن ۾ گم ٿي ويندو هو ... هڪ گرم منجهند جو دريءَ وارو مريض ٻاهر ماڻهن جي هڪ جلوس جي منظر ڪشي ڪري رهيو هو، جيتوڻيڪ ڪو آواز نه ٿي آيو پر تنهن هوندي به کٽ تي پيل مريض اهو منظر اکيون بند ڪري ڏسي ٿي سگهيو، ... اهڙي طرح سندن ڏينهن گذريا، هفتا گذريا ۽ مهينا گذريا هڪ ڏينهن صبح جو معمول مطابق اسپتال جي نرس آئي ته ڇا ڏسي ته دريءَ جي ڀر ۾ پيل پوڙهو مريض الله کي پيارو ٿي چڪي آهي ۽ سندس روح پرواز ڪري ويو آهي ... نرس کي افسوس ٿيو ۽ هن اسپتال جي عملي کي گهرايو ته پوڙهي جو لاش کڻي وڃي هٿيڪو ڪن. ڀر واري مريض کي به ڏاڍو ڏک ٿيو پر ڇا ٿي ڪري سگهيو، سو اسپتال وارن کي عرض ڪيائين ته کيس دريءَ واري کٽ تي سمهاريو وڃي ته جيئن تازي هوا کائي سگهي. نرس کيس مدد ڪئي هن کي دريءَ جي ڀر واريءَ کٽ تي ليٽائي هلي وئي پوڙهي مريض، آهستگيءَ سان، سور کائيندي پنهنجي هڪ ٻانهن جي ٺونٺ تي ٿورڙو سڌو ٿي ٻاهر دريءَ کان اهي نظارا ڏسڻ جو ڪوشش ڪئي جيڪي سندس ساٿي مريض هر روز ٻڌائيندو هو. آخر هو ڪجهه مٿي ٿيڻ ۾ ڪامياب ٿيو ۽ دريءَ کان ٻاهر ڏسڻ ۾ ڪامياب ٿيو ... دريءَ جي سامهون ٻاهر ڇا هو؟ ... هڪ ڀڳل ٽٽل ڪاري ڀت ... پوڙهو حيران ٿي ويو ۽ نرس کان پڇا ڪيائين ته هي ڇا دريءَ جي ٻاهر وارا اهي سڀ نظارا ڪيڏانهن ويا جيڪي سندس مرحوم ساٿي مريض هر روز ٻڌائيندو هو ... هت ته سامهون هڪ ڪاري ڀڳل ٽٽل ڀٿ آهي نرس کيس جواب ڏنو ته هن کٽ وارو مرحوم مريض ته انڌو هو، هو ته اها ڀت به ڏسي ڪونه سگهيو هوندو. ها هن اوهانکي خوش ڪرڻ ۽ همٿائڻ خاطر اهي سڀ ڳالهيون ٻڌايون هونديون ته جيئن تون خوش ٿي پنهنجي مرض سان مقابلو ڪري سگهين. اخلاقي نصيحت: بيشڪ اسانجي ڪهڙي به حالت هجي، اسين ٻين کي خوش ڪري سگهونٿا. ٻين کي ڏک ٻڌائڻ سان پنهنجا ڏک اڌ ٿيندا پر ٻين سان خوشيون ونڊ ڪرڻ سان ٻيڻيون ٿينديون آهن. جيڪڏهن پاڻکي امير محسوس ڪرڻ چاهيو ٿا ته اهڙين شين جي باري ۾ سوچيو جي اوهان وٽ آهن ۽ اهي شيون ڪنهن ناڻي سان خريد ڪري نٿيون سگهجن. Today is a gift, that is why it is called The Presentاڄوڪو ڏينهن هڪ تحفو آهي ان ڪري چيو وڃي ٿو present يعني (حال) تحفو
جواب: همٿ افزائي قبلا سائين تمام زبردست نصيحت آميز ڪهاڻي آهي پنهنجي لاء ته هرڪو جئي ٿو ليڪن مڙس اهو آهي جيڪو ٻين لاء جئي ڪهاڻي کي اوهان جي پيارن لفظن تمام خوبصورت روپ ۾ پيش ڪيو شال سدا سلامت هجو سدا مهڪندا رهو اسان جون دعائون اوهان سان شامل حال آهن ۽ رهنديون۔
جواب: همٿ افزائي ادا ابڙا صاحب ڪهاڻي ته تمام سٺي ۽ سبق ڏيڻ واري هئي، ۽ مون کي ته تمام گهڻي پسند آئي، مگر انهيء ساڳي ڪهاڻي وارو هڪ سنڌي ڊرامو مون پڻ ڏٺو هو۔ بس ٿوري مٽا سٽا اٿس، برحال ڪهاڻي وڻي، ادا اها سچ آهي ته هميشه ٻين کي آسرو اميد ۽ دلاسو هجي، شاه صاحب پڻ ڪيڏيون نه سهڻيون سٽون چيون آهن، جنهن جو مطلب آهي ته اهو پرهيزگار ۽ جتي ستي ماڻهون ڪهڙي ڪم جو جيڪو ڪنهن جي ڪم نه اچي، يا ڪنهن کي آسرو، اميد نه هجي، ان کان ته بهتر اهو گنهگار ماڻهون آهي جيڪو ٻين لاء آسرو اميد آهي، ۽ ٻين کي ڪم ٿو اچي۔ شايد اهيو پڻ چيو ويو آهي ته سخي (ٻين کي ضرورت جون شيون ڏيندڙ ) گنهگار به ڀلو بخيل کان۔ باقي الله بهتر ٿو ڄاڻي۔ ستيون ٻن پون، جو ويڙهيو ويڙهن پاڻ کي۔ لنڊيون لک لهن ، جنهن ڏانهن عالم آسرو۔ لفظ معنه ستيون ،،،''''،،،،' پاڪ دامن، پرهيزگار، شادي نه ڪندڙ، ٻن ،،،،،،،،،، کڏ، لنڊيون،،،،،،،، رنڊيون، خراب پيشو ڪندڙ،
جواب: همٿ افزائي واه سائين واه۔۔۔ ڏاڍي زبر دست ڪهاڻي آهي۔ ايئن اسان جا ماڻهو به شل ائين هڪ ٻئي جي همت افزائي ڪندا رهن ته جيڪر مايوسي ختم ٿي وڃي۔
جواب: همٿ افزائي مهرباني دوستو! همٿ افزئيءَ جي ۔۔۔ خاص ڪري ادي ممتاز وگهيي صاحب جي مهرباني جنهن تمام پر معني بيت ونڊ ڪيو آهي ۔۔۔ بيشڪ بخيل کان بدڪار ڀلو جو ماڻهن جي ڪنهن ڪم اچي پر بدڪاري اهڙي به نه هجي جا معاشري ۾ گند ڦهلائيندي هجي ۔۔۔ جي ڪنهنجي مدد يا خيرات چوري ڪري ڪرڻي هجي ته اهڙي خيرات يا مدد ڪنهن ڪم جي ناهي ۔۔۔ ايمان کان بغير ڀلو ڪم به ڪارائتو ناهي هوندو ۔۔۔ سڌائتي سڀ ڪا، بک نه باسي ڪا، جيهي تيهي ذات جي جنبش ناهي جا، مونسين هلي سا، جا جيءُ مٺو نه ڪري۔
جواب: همٿ افزائي ادا ابڙا صاحب اهيا ڳالهه ته لازمي آهي،ته هر شيء جي تور ماپ ڪجي، پوء اهو گناه ڇو نه هجي۔ واقعي اهڙا گناه به نه هجن جنهن سان معاشرو متاثر ٿيندو هجي، پر اهڙا به نيڪ نمازي ڪهڙي ڪم جا جن کان هڪ گلاس پاڻي جي به اميد نه هجي، ۽ اهڙا ماڻهون به هن معاشري ۾ رهن ٿا، جن جو نمازن تي ته وڏو زور هوندو آهي، سلوار جا پاچا هيٺ نه هجن، وعيره وغيره جي تعليم پيا ڏيندا آهن، مگر اگر سندس پاڙيسري بک پيو مرندو، باوجود صاحب حثيت هوندي مدد ناهن ڪندا، سندن پاڙيسري وٽ اهو ناهي هوندو جو پنهنجي نياني جي شادي ڪرائي سگهي، مگر هي جوان جو پٽ ٽي۔ ٽي چار۔ چار حج پيو ڪندو آهي، اهڙا مثال اسان جي معاشري ۾ ته ڄام پيا آهن شايد توهان انهن ڳالهين مان واقف به هجو۔ سو سائين دعا ڪريو ته رب پاڪ صحيح مسلمان ٿيڻ جي توفيق عطاء ڪري آمين۔ جي ڪلاه رکين ڪنڌ تي، ته صوفي سالم ٿئي۔ وه وٺي هٿ ڪري پرُ پيالو پيءُ هنڌ تنين جو هيء، جن حاصل ڪيو حال کي
