سنڌڙي! تنهنجي سينڌ ڏسي، رات ڀٽائي گهوٽ رُنو؛ منهنجي من جي مٽيءَ ۾، ڏاڙهونءَ جهڙو ڏنڀ ڦٽو؛ هينئون گهايل هرڻيءَ جيئن، سامهون سارو وارياسو.