مخمور رضا

ﻣﺨﻤﻮﺭ ﺭﺿﺎ ﻣﻴﻤﮡ

ﻏﺰﻝ

ﭤﻴﺎ ﭘﻞ ﻧﻪ ڪڏﻫﻦ ﭜﻲ ﮄﺍﺭ ﻫﻴﺎ
ﮔڏ ﺳﺎﺭﻱ ﺩﺭﺩ ﭴﻤﺎﺭ ﻫﻴﺎ

ﮔﻞ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ! ﺭﺍﻫﻦ ۾ ﻭﮐﺮﻳﻞ
ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺭﺍﻫﻦ ۾ ﺧﺎﺭ ﻫﻴﺎ

ﭔﻲ ڪﺎﻧﻪ ﻫﺌﻲ ﻣﻴﺮﺍﺙ ﻣﮕﺮ
بس ﺳﭙﻨﻦ ﺟﺎ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﻫﻴﺎ

ﺳﻮﻟﻮ ﻧﻪ ﺭﺳﮡ ﻫﻮ ﺗﻮ! ﺗﺎﺋﻴﻦ
ﻭﮎ ﻭﮎ ﺗﻲ ڪﻲ ﺋﻲ ﺩﺍﺭ ﻫﻴﺎ

ﻣﺎﻥ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻻﺋﻖ ڪﻮﻧﻪ ﻫُﻴﺲ
ﻳﺮ ! ﻣﻮﻥ ۾ ﻋﻴﺐ ﻫﺰﺍﺭ ﻫﻴﺎ

ﺗﻮﻥ ! ﻧﻪ ﻫﺌﻴﻦ ﻫڪڙﻭ ﻣﻮﻧﮑﺎﻥ , ﭘﺮ
ﮔﻬﺮ ﭜﺎﺗﻲ ﭜﻲ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻫﻴﺎ

ٽهڪ اوهان جا ! ڏينهن تتي ۾
"مخمور" جي لئه وڻڪار هيا