وَٽِنِ وَيٺي آهِيان، ڏِسيَو ڪِينَ ڏِسَان جَنهَن جِهَوئي نَاهِ ڪَو، سَا ڪَا سُونهَن سَندِيَان پَسِيَو ڪِينَ پَسان، آئون نَه جِئَندي اُن رِيءُ سُرُ رَامڪَلي وَٽن = ساڻن، محبوب سان گڏ جهَوئي = جهڙو سَنديَان = سندن، محبوبن جي پَسان = ڪو ٻيو پسان، ڪو ٻيو ڏسان بيت جو منظر آئون ويٺي ته پنهنجي محبوب سان گڏ آهيان پر سندس سُونهَن سندرتا، خوبصورتي، حُسُنُ ۽ شباب جو تاب ايڏو ته تکو آهي جو ڏانهُس اکيون کڻين ٿي سگهان. محبوب جي سُونهَن سوڀيا ۽ ادائون ايڏيون دلڪش، دلربا ۽ حسين آهن، جنهن جو ڪو مثال ناهي. سندن جهڙو سهڻو ۽ خوبصورت ماڻهو مون کي نظر نٿو اچي. پاڻ سراپا مجسم نُورُ ۽ مجسم سُونهَن آهن. مون اڄ تائين دنيا ۾ هزارين، لکين ۽ ڪروڙين حسين ۽ سهڻا ڏٺا آهن پر سندن جهڙو ڪو ٻيو سهڻو ٿي ئي نٿو سگهي. مان هن کان سواءِ اڪيلي ڪيئن رهي سگهنديس ؟ سمجهاڻي ڀٽائيءَ جو هي بيت محبوب جي سونهن، حسناڪين، دلڪشين ۽ جماليات سان ڀرپور آهي. جيتوڻيڪ هن بيت ۾ محبوب جي ڪنهن به عضوي سنهي نڪ، گلابي چپن، ڳاڙهن ڳلن، ناسي نيڻن، ريشمي زلفن، ناز انداز ۽ ادائن جو ذڪر ناهي. پر پوءِ به محبوب جَي حسن جي هڪ جهلڪ نه ڏسي سگهڻ ۽ سندن سونهن جهڙو ڪو ٻيو مثال نه ڏيڻ جو مطلب اهو ٿيندو ته هي محبوب پنهنجو مَٽُ پاڻ آهن. دنيا جي ڪروڙين ۽ اربين سهڻن کان سونهن ۾ سَرسُ آهن. _____ محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
مان صبح جو جئين ننڍ مان اٿندو آهيان ته يڪدم فيس بوڪ تي ان لائين ٿيندو آهيان ۽ سڀ کان پهرين سائين مظفر منگي صاحب جي ٽائيم لائين جو ڀيرو ڀرندو آهيان، اتي سائين مظفر منگي شاهه صاحب جي بيت جي سمجهاڻي ڏئي ڇڏندو آهي، مان هن کي ضرور پڙهندو آهيان، اڳ ۾ مان به سائين مظفر منگي جي سمجهاڻي ڏنل بيتن کي هتي پوسٽ ڪندو هئس پر سائين سليمان وساڻ جڏهن ڊزائين ڪرڻ شروع ڪئي ته مان هن کي ڇڏي ڏني ڇو ته مان سائين سليمان وساڻ جي هن ڪم ۾ رنڊڪ وجهڻ نه ٿي چاهي منهنجي دعا آهي ته سائين مظفر منگي ۽ سائين سليمان وساڻ هميشه وانڱي روز اهو ڪم سرانجام ڏيندا رهن ۽ هنن کي ڪڏهن به ڪوشو وا نه لڳي
