اڇي مٿي وارو خادم گھراڻو ساحل جي اچ وڃ لڳي پيئي هئي ڪنهن وقت شهر ٿي ويو ته ڪنهن وقت ڳوٺ ٿي ويو ائين لڳي رهيو هو ته هن وٽ ڪا وڏي هستي اچڻ واري هئي جنهن جي تياري ۾ لڳو پيو هو .ساحل هڪ ننڍڙو زميندار هو تازو هن کي هڪ آفيسر جي نوڪري ملي هئي . هرڪو هن کي مان شان سان ڏسندو هو هيءُ هر ڪنهن سان کلي ڳالهائڻ وارو هو هن وٽ اميري غريبي جو فرق نه هو هيءُ ويهي ڳوٺ وارن سان رس رهاڻ ڪندو هو .هرڪو هن کي ڏسي اهو سوچي رهيو هو ته هن کي ڇا ٿيو آهي جو هيڏي هر کر آهيس . گلو جيڪو هن جو مئٽرڪ تائين ڪلاس فيلو هن جو دوست هو ان کان رهيو نه ٿيو ۽ چيائين ته هن کان پڇا ته ڪريون ته ڪير هن وٽ اچڻو آهي يا ٻيو ڪو مسئلو آهيس جو هن جي ڊوڙ لڳي پيئي آهي .هن ساحل کي ايندو ڏسي سڏ ڪيو ۽ ساحل هن وٽ آيو چيائينس ته ساحل خير آهي نه تنهنجي ڊڪ ڊوڙ لڳي پيئي آهي ڪافي وقت کان توکي ڏسان پيو ته تنهنجي اچ وڃ لڳي پيئي آهي جڏهن به ايندو آهين ته اسان سان گڏ ويهندو آهين اخبار پڙهندو آهين خبرن تي تبصرا ڪندو آهين ڄڻ اسان کي ڪو ليڪچر ڏيئي خبر بابت آگاهه ڪندو آهين اڄ ته اخبار ويچاري به محبوب جي اوسيئڙي ۾ آهي مارو به راهه پيا نهارين پر تنهن جي هن طرف اک ئي ڪانه ٿي ٻڏي شايد تون هاڻي آفيسر ٿي ويو آهين سو اسان غريبن تي تنهنجي اک ئي ڪانه ٿي ٻڏي .ڏس آئون هڪ ننڍڙو ملازم استاد آهيان تون آفيسر آهين اسان کي ڪو ڪيئن چوي ڪو ڪيئن چوي هرڪو پنهنجي ڪاوڙ اسان تي لاهيو ڇڏي جنهن تي ساحل چيو ته توهان استاد عظيم آهيو آئون ڪجھه نه آهيان پر توهان مون کان مٿي آهيو جيڪا هن سماج ۾ استاد جي عزت ۽ عظمت آهي اها اسان جي ڪانهي ساحل توکي خبر نه آهي ته اسان جيون ڪيئن گذاريون ٿا ماڻهو اسان کي ڇا ڇا نٿا چون . هرڪنهن جي ڪاوڙ اسان تي آهي الزام استادن تي لڳن ٿا پر ٻين کاتن تي نه جتي جي حالت ابتر آهي هڪ آفيس ۾ ڪم سانگي ويس يارهين تائين انتظار ڪڻ کان پوءِ ڪم ٿيو انهن کي ڪير چوي ئي نٿو هرڪو پنهنجي مرضي سان پيو اچي پر هڪ استاد سويل اچي ٿو ته به ان تي ڪاوڙ جا پهاڙ ڪريو پون جيڪي من تن سان پنهنجو فرض سمجھي ڊيوٽي ادا ڪن ٿا انهن کي ڇا مليو آهي انهن کان وڌيڪ وري مان انهن جو آهي جيڪي ڊيوٽي کي فرض نه پر ڊيوٽي سمجھي ادا ڪن ٿا . ساحل ان تي گلو کي چيو ته توهين پنهنجي فرض سان سچا آهيو ان جو سلو اوهان کي ملي پيو ملندو رهندو ڏس سائين لفظ جي اهميت ڪيڏي نه وڏي آهي استاد کي سڀ جيئري سائين ڪري سڏ ڪن ٿا جيڪي استاد هيءَ فاني دنيا ڇڏي ويا آهن اڄ به انهن کي سائين سان گڏ نالو وٺي ياد ڪيو وڃي ٿو اها آهي هڪ استاد جي عظمت .پر ڪنهن وڏي آفيسر کي صاحب چيو وڃي ٿو پر سائين نٿو چيو وڃي مرد هجي عورت هجي ننڍو هجي وڏو هجي استاد کي سائين ڪري پڪاري ٿو گلو پاڻ ٻئي موضوع تي رسي وياسين تو مون کان منهنجي اڻ تڻ جو سبب پڇيو پئي ته ٻڌ اڄ پاڻ واري استاد آصف جي مون دعوت ڪئي آهي گلو سائين وٽ آئون پرائمري کان پڙهندو اچان تون ڳوٺ ۾ پڙهندو هوئين جڏهن مون ڇهين ڪلاس ۾ داخلا ورتي ته سائين جي پروموشن ٿي اهو به اتي آيو جتي پاڻ چهين ڪلاس ۾ پڙهڻ لاءِ آيا هئاسين .مون اهو فيصلو ڪيو هو ته جڏهن به نوڪري ملندي ته سائين جي مان ۾ آئون دعوت رکندس جنهن مون اڻ گھڙيل ڪاٺ کي تراشي تيار ڪيو اڄ جنهن منزل تي آئون آهيان ان ۾ ٻين استادن سان گڏ هن استاد جو وڏو هٿ آهي هيءُ اهو استاد آهي جنهن ڪڏهن به پنهنجو پيرڊ نه ڇڏيو جڏهن پيرڊ وٺندو هو علم جا گل نڇاور ڪندو هو . جنهن تي گلو چيو ته يار اهو سچ آهي ته سائين غريب شاگردن جي مدد به ڪندو هو انهن کي همت ڏياريندو هو ته اهي به پڙهن انهن جا سائين مسئلا حل ڪرڻ جي ڪوشش به ڪندو هو پنهنجو اٺين ڪلاس ۾ ڪلاس ٽيچر هو ان کان سواءِ سائين بهترين نموني سان سنڌي ۽ اسلاميات به پڙهائيندو هو جنهن تي گلو چيو ته ڪافي سمي کان ان استاد جو درشن نه ٿيو آهي اڄ ان استاد جو درشن ضرور ڪبو ان کان پيار شفقت الفت سان دعا وٺبي . سائين ڪهڙي وقت ايندو جنهن تي ساحل چيو سائين پنجين بجي ايندو سائين جي لاءِ اجرڪ ۽ ٽوپي گھرائي هيم اها کڻڻ ٿو وڃان ان تي گلو چيو ته ٽوپي تنهنجي طرفان ۽ اجرڪ منهنجي طرفان هوندي هل ته ٻئي ٿا هلون .شاهل ۽ گلو شهر مان ٽوپي ۽ اجرڪ وٺي اچي اوطاق تي ويٺا سائين جو انتظار ڪرڻ لڳا گلو جي جڏهن نظر ڀت تي پيئي ته هن ساحل جي پيءُ جي فوٽو سان گڏ سائين آصف جو فوٽو ڏٺو ۽ سوچڻ لڳو ته ساحل کي پنهنجي هن استاد سان ڪيڏي عقيدت آهي جو هن کي ايترو مان سمان ڏئي ٿو . اوچتو شاهل گلو جي ڪلهي تي هٿ رکي چيو ته بابا مون کي عرش تان فرش تي آندو يعني ڄڻيو سائين آصف فرش کان عرش تي پهچايو يعني منزل تي پهچايو هيءُ منهنجا والدين آهن .اوچتو ٻارن جو آواز ڪنن جي پڙدن تي پيو ته اڇي مٿي وارو سائين اچي اڇي مٿي وارو سائين اچي پيو . سائين جو پڙهائي مٿو اڇو ٿي ويو هو جن ٻارن کي سائين جو نالو نه ايندو هو اهي سائين کي اڇي مٿي وارو سائين چوندا هئا . جيئن جيئن آواز ويجھا آيا ته ا گلو ۽ساحل به ٻاهر دروازي تي سائين جو آڌرڀاءُ ڪرڻ لاءِ اچي بيٺا هاڻي ٻارن وري چيو سائين اڇي مٿي وارو اچي ويو . ساحل ۽ گلو سائين سان ملي سائين کي مان مرتبي سان اوطاق تي وٺي آيا جتي سائين جي لاءِ تياري ٿيل هئي ٿوري دير کان پوءِ ڳوٺ جا ڪافي ماڻهو اچي ويا سائين سان مليا سائين کي تحفا ڏنا سائين ۾ اهڙي ته خوشبو هئي ججو جيڪو سائين سان مليو پيئي ان جي چهري تي مرڪ لبن تي خوشي هئي ائين لڳي رهيو جو هرڪنهن جي من جي مراد پوري ٿي آهي اوچتو گلو رڙ ڪري چيو ته شاهل ڏس استاد جو پيشو عظيم آهي استاد جي عظمت کي سلام آهي مون کي اڄ فخر آهي ته آئون به هڪ استاد آهيان استاد جو هر لب تي هر من ۾ مان آهي سائين آصف گلو کي پيار مان ڀاڪر وجھي چيو ته پٽ استاد عظيم آهي جيڪي ٻين وٽ خوشيون آهن اهي اسان وٽ نه آهن پر جيڪا عزت ۽ رتبو اسان کي مليل آهي اهو وڏو آهي اسان وٽ معاشي مسئلا آهن اسان پنهنجي ٻارن کي به مشڪل سان ٿا پڙهائي سگھون پر استاد هئڻ جي ڪري اسان کي ڏيکاري محبت نه پر سچي محبت ملي ٿي جنهن جو هيءُ چٽو ثبوٽ آهي استاد زنده هوندي به سائين سڏجي وڃڻ کان پوءِ به سائين سڏجي ٿو سائين هڪ وڏو لقب آهي ۽ مان آهي استاد هڪ لاٽ آهي جيڪو علم جي جوت روشن ڪري ٿو مايوسي ڪفر آهي مايوس نه ٿي خوش ٿي جو رب پاڪ توکي هڪ استاد جو شرف بخشيو آهي ڪجھه وقت رهاڻ کان پوءِ سائين اسان موڪلائي پنهنجي ڳوٺ اسهيو گلو جي چهري ساحل خوشي ڏسي گلو کي چيو ته منهنجو استادن کي سلام آهي ، جن جو هر لب تي نام آهي ، روشن ڪيو جنهين سماج ، حق سچ جو ڏنو پيام آهي
