سائل مهراڻ
سينيئر رڪن
هڪڙي ڀيري وتايو هنِ ڀَر اچڻ لا درياهه جي پَرين تي اچي ويٺو ته پتڻ اچي ته چڙهي وڃان . ڪجهه وقت کان پو پاتڻي آيو ۽ ڪنڌي ۽ پتڻ ڀري جڏهن هلڻ هارڪو ٿيو ته چيائين ”هاڻ آسرو الله جو هن جو ايترو چوڻ ۽ وتايي کي جوش اچي چوڻ لڳو اڳ تنهنجي ما جو ٻيڙي جهل ته آئون لهان ۽ ٽپ ڏئي لهي پيو ان سان گڏ ٻه ٽي ٻيا به ماڻهون لهي پيا ۽ فقير کان پڇائون ته تون ڇو لٿو؟ ان تي وتائي چيو هن مورک جنهن جو نالو ورتو آهي دريا ۾ ٻيڙيون اهو ٻوڙيندو آهي، ٻيو مهاڻن جي ابن ڏاڏن ڪونه ٿي ٻيڙيون هاڻي وٺا ڏسو مزو ۽ اها ٻيڙي جڏهن وچ سير تي پهتي تي ڦيريون کائي ٻڌي وئي
