ڦاٽل چولو خادم گھراڻو هن جي هٿ ۾ هڪ ڦاٽل چولو هو هيءُ دانهون ڪوڪون ڪري رهيو هو مون سان ظلم ٿيو آهي مون سان انصاف ڪريو منهنجي عز ت ۽ نفس کي داغدار ڪيو ويو آهي منهنجي بهارن کي خزان ڪيو ويو آهي ڪير به منهنجي دانهن تي ڌيان نٿو ڌري هيءُ روڊن رستن گھٽين ۾ ائين دانهون ڪندو هلندو هو هن جي هٿ ۾ جيڪو چولو هو ڪنهن وقت کوليندو هو ته اهو ٻانهن ۽ چاڪن کان ڦاٽل هوندو هو هيءُ منهنجي ڌيءَ جو آهي هيءُ ڏسي پوءِ ته مون سان انصاف ڪريو منهنجي مدد ڪريو هن کي ماڻهو چريو سمجھي هن جي دانهن طرف توجهه نه ڏيندا هئا ڪنهن کي به اها تڪليف نٿي ٿي ته هن جي باري ۾ سوچين ها هيءُ هن حالت ۾ ڪيئن آيو آهي هيءُ ته محنتي مزور هو بهادر دلير سچو انسان هو جانٺن جوانن کان به ڪم ۾ سگھو هوندو هو هيءُ ڪم جو سچو هو جيستائين پنهنجي حصي جو ڪم پورو نه ڪندو هو آرام نه ڪندو هو ڪنهن به هن جي درد کي نٿي ڏٺو هرڪنهن جي من ۾ اها ڳالهه هئي هن جو دماغ هن جي ڇوڪري جي مرڻ کان پوءِ ڦري ويو آهي هيءُ چريو ٿي ويو آهي اصل حقيقت معلوم ڪرڻ جي لاءِ ڪنهن به ڪوشش نه ڪئي هن جون دانهون آسمان کي ڄڻ ڏاري ٿي ويون اتان هڪ نوجوان اچي لنگھيو جڏهن هن جي نظر هن تي پيئي ته هو بيهي رهيو هن جي طرف ڏسڻ لڳو ڄڻ هو هن کي سڃاڻندو هجي هيءُ ٻيو ڪو نوجوان نه هو هن ئي ڳوٺ جو هو جيڪي ڪافي سال پهرين هٿان لڏي وڃي شهر ويٺا هئا هن طرف وري نه آيا هئا اڄ هيءُ نوجوان جنهنجو نالو آصف هو اهو آيو هو پر هن کي غور سان ڏسي رهيو هو ڄڻ هن جي ذهن ۾ ڪا شيءِ هئي جنهن تي هيءُ غور ڪري رهيو هو آخر هن جي زبان مان لفظ نڪتو ته هيءُ ڪانڊيرو ته نه آهي پر هن کي مڪمل يقين نه هو هيءُ ان جي ويجھو ويو ۽ سلام ڪري چيائين ته توهان چاچا ڪانڊيرا ته نه آهيو . هن يڪدم هن طرف نگاهه ڪئي هن طرف ڏسڻ لڳو سوچڻ لڳو ته هي بيحس ماڻهن جي ميڙ مان ڪهڙو حساس ماڻهو آيو جيڪو مون سان ٻه ٻولي رهيو آهي هتي ته ڄڻ ڪنهن کي ڪير پڇڻ وارو نه آهي هيءُ ڪهڙو مون وٽ املهه موتي آيو آهي هن چيو ٽ تون ڪير آهين جنهن تي آصف چيو ته چاچا ڪافي سال اڳ اسان به هن ڳوٺ ۾ رهندا هئاسين پر پوءِ هتان لڏي وياسين آئون استاد درمحمد جو پٽ آهيان ها پٽ اهو استاد جيڪو رات ڏينهن ٻارن کي علم جي زيور سان سنواريندو هو ڳوٺ جي پوڙهن پکن کي به پڙهائيندو هو هرڪنهن جي ڏک سک جو ساٿي هو . پر چاچا هيءُ توهان سان ڪهڙي ويل وهي آهي جو توهان ائين پيا ڪريو . ڪانڊيرو ڪجھه به نه ڪڇيو آصف کي ٻانهن ۾ هٿ وجھي هڪ قبرستان تي وٺي اچي هڪ قبر جي مٿان بيهاريائين هن قبر جي مٿان نازبو جا پن ۽ گلاب جون پنکڙيون پيل هيون جن جي هٻڪار سڄي ماحول کي معطر ڪري ڇڏيو هو هن چيو ته هيءُ منهنجي ڌيءَ آهي مون کي اميد هئي ته آئون پنهنجي نياڻي کي علم جي سونهن سوڀيا سان سينگاريان ان لاءِ مون هن کي اسڪول داخل ڪرايو جڏهن هن مئٽرڪ ڪئي ته هن کي شهر جي ڪاليج ۾ داخل ڪرايو شروع ۾ ته هن ڪابه شڪايت نه ڪئي پر پوءِ هن مون کي چيو ته هڪ وڏي ماڻهو جو پٽ مون کي تنگ ڪري ٿو . مون هن جي پيءُ کي دانهن ڏني ته الٽو مون کي بي عزتو ڪيو ۽ چيو ته ڇوريون اوهان ڦٽن ڏوهه وري شريف ماڻهن جي شريف ٻارن تي هن مون کي ڌڪا ڏيئي ڪڍي ڇڏيو . مون پنهنجي نياڻي کي چيو ته عزت کان وڌيڪ ڪا شيءِ نه آهي تون ڪاليج نه وڃ منهنجي ڌيءَ پڙهڻ ڇڏي ڏنو . ڪجهه ڏينهن کان پوءِ جيئن ئي گھر آيس ته منهنجي ڌيءَ هن دنيا ۾ نه هئي هن جي ڀر ۾ زهر جي بوتل پيل هئي هن جو چولو ڦاٽل هو جنهن مان مون کي پڪ ٿي ته منهنجي ڌيءَ خودڪشي نه ڪئي آهي اها بهادر آهي اهو ڪم نٿي ڪري سگھي جيڪا پنهنجي پاڻ کي ماريندي اها پنهنجو چولو ڪيئن ڦاڙيندي . پوليس وٽ ويس ته انهن رڳو خودڪشي جو ڪيس داخل ڪري منهنجي نياڻي جو خون لوڙهي ڇڏيو آهي جنهن تي هن کي آصف چيو ته تون مون سان گڏ شهر هل اتي آئون توسان گڏجي هن ظلم خلاف آواز بلند ڪندس خدا اسان کي انصاف ضرور ڏياريندو . آصف ڪانڊيري کي وٺي شهر ويو ٻئي ڏينهن هيءُ پريس ڪلب جي اڳيان وڃي ويٺا جتي هنن سان جيڪي صحافي ملڻ آيا انهن کي سڄو داستان ٻڌايو ٻئي ڏينهن اخبارن ۾ ڦاٽل چولو جي هيڊنگ سان خبرون لڳيون جن باهه وانگر هن ظالمن جي ظلم کي واهڻ وستي تائين پهچائڻ ۾ اهم ڪردار ادا ڪيو مشينري حرڪت ۾ آئي ظالم گرفتارٿيا ڪيس هليو جوابدارن تي ڏوهه ثابت ٿيو انهن کي سزا ملي فيصلي جي ٻئي ڏينهن وري اخبارن ۾ هيڊنگ هئي ته ڦاٽل چولو جنگ کٽي ويو ظالمن کي سز املي يئي .
جيڏهن مشينري حرڪت ۾ اچي ته هر ڪنهن کي انصاف ملندو ۽ اهڙا واقعا ڪڏهن به رونما نه ٿيندا پر افسوس جو اسان جي قانون هميشه وانگر ننڊ پيل هوندو آهي هن کي سڄاڳ ڪرڻ لا اخبارن ۽ جلوسن جو سهارو وٺڻو پوندو آهي
