هڪ پنڃري ۾ ٻه طوطا رهندا هُئا، هڪڙو سجدي ۾ رهندو هو ۽ ٻئي جي هٿ ۾ تسبيح هوندي هُئي. هڪ ڀيري هڪ شخص سوچيو ڇو نه آئون به پنهنجي بيوقوف ۽ مڪار ڌي (طوطي) کي هنن ٻنهي بزرگن وٽ ڇڏيا تاڪه هي به بزرگياڻي ٿي پوي، اهو خيال ڪري همراھ طوطن جي پڃري ۾ طوطي کي ڇڏيو ته اچانڪ تسبيح واري طوطي سجدي واري طوطي کي چيو ”اُٿ مٺو اُٿ، پنهنجي دُعا قبول ٿي وئي“.
