جَو تُون ڏَورِين ڏُورِ، سَو سَدَا آهَي سَاڻُ تَو
لَالَنَ لَئہ لَطِيفُ چَئَي، مَنجِهي ٿِي مَعَذُورِ
مَنجَهان پَنئُن پَرُوڙِ، تَو مَنجِھ آهِسِ تَڪِيَو
سُرُ سَسُئِي آبِرِي
ڏَورِين = ڳولين، تلاشين
ڏُورِ = پَرَي
لَالَنُ = پرين، محبوب
مَنجِهي = مَنجِھ ئي، اندر ۾ ئي، جهاتي پاءِ
مَنجَهان = اندران، دل اندر
پَنئُن = پاڻَ، ڍارَي جو هڪڙو داڻو، دَاءُ
پَرُوڙِ = ڄَاڻُ، سَمَاءُ لھ، ڳولِھ، تلاش ڪر
مَنجِھ = اندر ۾، دل ۾، تو ۾ ئي
تَڪِيَو = رهائش، رهڻ جي جاءِ، دَيرَو
بيت جو پس منظر
~ جنهن کي تون ٻئي هنڌ وڃي ٿي ڳولهين سو تہ توساڻ سدائين گڏ آهي.
~ او هيڻي ! تون پنهنجي اندر ۾ ئي جهاتي پائي ڏس.
~ پنهنجي پاڻ ۾ ئي کيس ڳولھ، هو تو ۾ ئي موجود آهي.
سمجهاڻي
ڀٽائيءَ جو هي علامتي بيت جيتوڻيڪ سسئيءَ کي هدايت آهي تہ پنهونءَ کي پري وڃي ڳولهڻ جي بجاءِ کيس پنهنجي اندر ۾ تلاش ڪر.هو تو ۾ ئي موجود آهي، ڇو تہ محبوب هميشھ دل ۾ رهندو آهي.
دراصل تصوف ۽ وحدانيت جي گيڙو رنگ ۾ رڱيل ڀٽائيءَ جو هي بيت حق جِي ذات جو انسان جي اندر ۾ ، دل ۾، قلبَ ۾ موجود هجڻ جو اهڃاڻ آهي. صوفي چون ٿا خدا ڪنهن مسجد، مندر، گرجا گهر، چرچ، ڪليسا ۽ ڪعبي ۾ نہ، پر انسان جي پنهنجي اندر ۾ ۽ قلبَ ۾ موجود آهي.
قران شريف ۾ ارشاد آهي ؛ وَ فِي اَنِفُسِڪُم اَفَلَا تُبِصِرُون، ۽ مان انسان جي وجود ۾ آهيان پر هو ڏسي نٿو سگهي.
ڀٽائي هدايت ٿو ڪري تہ خدا کي پنهنجو پاڻ ۾ تلاشيو، هو توهان ۾ ئي موجود آهي.
_____
چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل