khadim ghirano
سينيئر رڪن
هو ٻارن جو خوبصورت ڪپڙن پهريل هڪ ميڙ ڏسي ٿو .هن جي اندر جا اڌما جاڳي پون ٿا سوچي ٿو آئون به هنن وانگر ٿي وڃان.جڏهن پنهنجي ڪپڙن تي نظر وجھي ٿو ته هن جي اکين مان لڙڪ لارون ڪري وهن ٿا جيئن مور جا ناچ ڪندي پنهنجي پيرن کي ڏسڻ سان لڙڪ وهن ٿا مور جا ته ڊيل لڙڪ جذب ڪري ٿي ، هن جا ڪير ڪندو هي ءُ انهن ٻارن جي ڪڍ لڳي ٿو جيڪي هڪ خوبصورت عمارت ۾ داخل ٿين ٿا هيءُ ان ۾ داخل ٿيڻ جي ڪوشش ڪري ٿو پر گيٽ تي بيٺل متارو ماڻهو هن کي روڪي ٿو ۽ ٻاهر ڪڍڻ جي ڪوشش ڪري ٿو هيءُ ان کي ايلاز ۽ منٿون ڪري ٿو ته آئون به هنن جهڙو ٿيڻ چاهيان ٿو اهو متارو ماڻهو هن کي ڇڙٻ ڏيندي چوي ٿو ته تو پنهنجو آرسي ءَ ۾ منهن ڏٺو آهي جو هنن جهڙو ٿيڻ چاهين ٿو هيءُ اکين مان وهندڙ لڙڪن کي ٻانهن سان اگھندي ان عمارت ۽ ٻارن کي ڏسي ٿو اهو متارو ماڻهو هن کي ٻانهن کان جھلي ٻاهر ڪڍي ٿو هيءُ روڊ تي ڪري پوي ٿو اوچتو هڪ تيز رفتار گاڏي هن کي چيڀاٽي اڳتي نڪري وڃي ٿي جيڪو روڊ ڪجهه پل پهرين ڪارو هو اهو هن جي وجود سان ڳاڙهو ٿي وڃي ٿو ان معصوم جي اندر جا اجاڳيل اڌما اتي ئي ختم ٿي وڃن ٿا