وڃ ميرانپور مڱڻا جت ڏاتر ڏئي ٿو ڏات ڪونه پڇي سو ذات جي آيا سي اگهجي ويا “صوفي صادق شاه عمرڪوٽ“ ڪي ڪنين جا ڪارڻي ڪي ڪنين ڀرجهل مونکي وسيلو ميرانپور جي مير جو ٻي ڪان پوي ٿي ڪل سڪان ساريان سوز مان وير م وقت مهل اهڙي سڪ رکان شل شاه رکيل جو مون کي جهلو جهوڪ ڌڻي جو. “حضرت سيد رکيل شاه رحه“