ڪَاڪِ ڪَڙهِي وَڻَ وِئَا, ٻَرِئَا رَنگَ رَتَولَ تَو پُڄَاڻَا سُپَرِين ! , هِيَڙَي اَچَنِ هَولَ جَي مُون سِين ڪِيَءِ قَولَ, سَي سِگَها پَارِجُ سُپَرِين. سُرُ مُومَلَ رَاڻَو ،،،،،،،، ڏکين لفظن جي معني' ،،،،،،،،، ڪَڙهِي = پچي, جلي وِئَا = ويا ٻَرِئَا = جليا, سڙيا رَنگَ رَتَولَ = محلات, رنگين محل, بنگلا, ماڙيون هِيَڙَي = هنئڙي کي, دل ۽ مَنَ کي هَولَ = هيبت, ڊپ, دهشت, ڏهڪاءُ, خطرا, ڳڻتيون, وهم وسوسا ڪِيَءِ = ڪيئي قَولَ = اقرار, واعدا, وچن سِگَها = جلد ،،،،،،،،، بيت جو پس منظر ،،،،،،،، ~ ڪاڪ جلي وئي آهي, وڻ سُڪِي سڙي ويا آهن ۽ محل ماڙيون پڻ سڙن پيون. ~ او پرين ! تنهنجي وئي کان پوءِ منهنجي دل کي الائي ڪيترا خوف ۽ خطرا ورائي ويا آهن. ~ او محبوب ! جيڪي مون سان واعدا ڪيا هيئي سي اچي پورا ڪر. ،،،،،،،، سمجهاڻي ،،،،،،،،، جڏهن محبوب رُسِي ويندو آهي تہ عاشق پاڻ کي وڇوڙي جي باھ ۾ پچندي, پڄرندي ۽ جلندي محسوس ڪندو آهي ۽ اهيا باھ هر طرف لڳل ڏِسِبِي آهي. اڄ راڻو رُسِي ويو آهي تنهنڪري مومل کي ڪاڪ ۽ ان جا وڻ, گل ٻوٽا, دلڪش منظر ۽ محل ماڙيون سڀ سڙندي پڄرندي محسوس ٿي رهيا آهن. مومل چئي ٿي ؛ او راڻا ! تون هاڻي ڪڏهن بہ واپس ڪونہ ايندين, مون کي ڦٽي ڪري ڇڏيندين, مون سان سڀ سڱ ٽوڙي ڇڏيندين اهيي ۽ ان کانسواءِ الائي ڪيترا ٻيا بہ خوف, خطرا, ڊپ, وهم, وسوسا منهنجي دل کي وڪوڙي ويا هن. او پرين ! جلد موٽي اچ تون تہ مون سان سڄي زندگي گڏ جيئڻ ۽ مرڻ جا واعدا ۽ وچن ڪيا ها, سي سڀ توکان وسري ويا ڇا؟ پنهنجو خيال رکندا ڪيو