جِتَي مَاڻِڪَ مَاڳُ، تِتَي چَورَان تَڪِيَو
سَنئَون تَنِ سَڀَاڳُ، اَمُلُ جَنِ اَوبَاهِيَو
سُرُ سِرِيرَاڳُ
سُرُ سِرِيرَاڳُ = هي پاڻيءَ جو سُرُ آهي. هن سُر ۾ ڀٽائيءَ وڻجارن جي واپار، سندن جذباتي ڪيفيتن ۽ احساسن جو ذڪر ڪيو آهي.
مَاڻِڪَ = موتي، هيرا، لعل جواهر، خزانا، ملڪيتون
مَاڳُ = آستان، رهائش، هنڌُ
چَورَان = چورن جو، ڦورن لٽيرن جو
تَڪِيَو = عارضي جاءِ، مڪان، رهڻ جو هنڌ
سَنئَون = سٺو، چڱو، ڀلو
سَڀاڳُ = نيڪ بختي، خوشقسمتي، خوشنصيبي
اَمُلُ = املھ، ماڻڪ
اَوباهِيَو = بچايو
بيت جو پس منظر
~ جتي آسودگي، خوشحالي، هيرا جواهر هوندا اُتي چور، لٽيرا ۽ ڦورو بہ ضرور هوندا.
~ اُهي خوشنصيب چئبا جن هيرن موتين تي پهرا ڏيئي ڦرجڻ کان بچايو.
سمجهاڻي
جُڳن کان سنڌ سرسبز ۽ خوشحال ڌرتي رهي آهي.سنڌ کي سمنڊ، درياھ، ٻيلا، فصل، آبشار، نديون، جبلَ، صحرا، ڪوهستان، معدنيات، يورينيم، تيلَ، گيس ۽ ڪوئلو پنهنجوآهي. پر وري بدقسمتيءَ سان آسودي سنڌ ۾ رهزن، ڦورو، لٽيرا، ڌاريا، ويڪائو وڏيرا ۽ وقت جا غدار حڪمران بہ رهندا آيا آهن. جن قوم سان ويساھ گهاتيون ڪري سنڌ کي ڦري، لٽي يتيم، لاوارث ۽ ننڌڻڪو ڪري ڇڏيو آهي.
ڀٽائي اسان کي خبردار ٿو ڪري تہ ھي غفلت جي ننڊ ڇڏي سجاڳ ٿيون ۽ پنهنجي جيجل جي ننگن ۽ دنگن جي حفاظت ڪريون. پنهنجي ڌرتي جي وسيلن جي حفاظت ڪيون، نه ته سڀ ڪجهه ڦرجي ويندو. ڀاڳن وارا ۽ خوشنصيب ته اهي سڏبا آهن، جيڪي سُکيا به هجن ۽ پنهنجي مال ملڪيت، ڌرتي ۽ اثاثن جي سار سنڀال لهي ان جي حفاظت به ڪن.
چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____
