جَيڪِي ڏَڏَنِ ڏَي، ڳُجِهيان ئِي ڳُجَهه ۾
سَو جَي سُڻَنِ ڪَڏِهِه، ڪِرِتِ وارَا ڪَي
تَه سازَ مِڙوئِي سَي، هُندَ پِٿُون ڪَنِ پَلَڪَ ۾
سُرُ پِرڀَاتِي
ڏَڏَنِ = موڳن، اڻ ڄاڻن
ڳُجِهيان ئِي = اندران ئي، دل ۾، لِڪَ ۾
ڳُجَھ ۾ = راز ۾
سُڻَنِ = ٻڌن، معلوم ٿئين، جي خبر پوين
ڪَڏِهِ = ڪڏهن، ڪڏهين
ڪِرِتِ وارَا = ماهر، ڳائڻا، ساز وڄائيندڙ، چارڻ
هُندَ = هوند، جيڪر
پِٿُون = ذراذرا، پرزاپرزا
پَلَڪَ = گهڙي، پَلَ
بيت جو پس منظر
~ جيڪي هنن موڳن جي اندر ۾ راز لڪل آهن.
~ سي جي هنن سياڻن ماڻهن کي معلوم ٿين.
~ تہ جيڪر حيرت ۾ پئجي وڃن ۽ کين ڏندين آڱريون اچي وڃن.
سمجهاڻي
هن علامتي بيت ۾ ڀٽائي وقت جي حاڪمن کي للڪاريندي چئي ٿو تہ :
هي غريب ۽ پورهيت عوام جنهن کي اوهان ڄٽ، جاهل ۽ موڳا سمجهي، سندن هر طرح جو استصحال ڪيو ٿا. اهي ئي تہ هن ڌرتيءَ جا ڌڻي، وارث ۽ مالڪ آهن. هنن ننڊ پيل شِينهَنِ جي دلين ۾ هزارين طوفان لڪل آهن. هنن جي اندر ۾ ڪيئي لاوا پچي رهيا آهن. هي ڪروڙين ماڻهون جڏهن پنڪيءَ مان جاڳي گڏ ٿيا، هڪ آواز ٿيا، پنهنجي حقن ۽ آزاديءَ لاءِ اٿي پيا تہ توهان پنهنجيون ڪرسيون ڇڏي ڀڄي ويندئو.
عظيم انقلابي اڳواڻ ڪامريڊ مائو زي تنگ چيو هو :
هي پورهيت عوام جڏهن جاڳي پيو تہ هٿن سان ٽينڪون اونڌيون ڪندو ۽ پٿرن سان جهاز ڪيرائيندو.
چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____