اُڀِرِيامِ اَنگُورَ، سُتَي سُپِرِيَنِ جا کايو کايو سُورَ، لُڇِئو لَوچِئو اُٿِيان سُرُ رِپَ اُڀِرِيامِ = ڦُٽي پيا، نسري پيا، جاڳي پيا، اٿلي پيا اَنگُورَ = گونئچ، گوشا، سَلا، غم کايو کايو = برداشت ڪري ڪري، سهندي سهندي لُڇِئو = ڦٿڪي ڦٿڪي، تڙپي تڙپي لَوچِئو = جهاڳيندي، ڀوڳيندي، ڳوليندي بيت جو پس منظر ~ اک لڳندي ئي وڻن جي ٽارين ۽ شاخن مان نڪرندڙ گوشن جيان سور جاڳي پون ٿا. ~ رات سڄي لڙڪ لاڙيندي، لڇندي، ڦٿڪندي ۽ پرين کي ياد ڪندي ٿي گذري. سمجهاڻي رات جي سانت ۾ ڦٿڪي ڦٿڪي، تڙپي تڙپي، لڇي لڇي جڏهن اڃان مس اک لڳي ٿي تہ محبوب سان ڪيل رهاڻيون ۽ گهاريل پيار جا پل ايئين اندر مان ڦٽي نڪرن ٿا. جيئن پن ڇڻ جي مند ختم ٿيندي بسنت رُتِ ۾ وڻن ۽ ٻوٽن جي هر شاخ ۽ ٽاريءَ مان نوان گوشا، گونئچ ۽ گل ڦٽڻ شروع ڪندا آهن. جڏهن محبوب جا ڏنل گهاوَ ۽ ڦٽ اٿلي پون ٿا تہ اندر ۾ ڪيئي زلزلا ۽ طوفان جنم وٺندا آهن. نيڻن جي مٺي ننڊ اُڏامي ڪوهين ڏور هلي ويندي آهي. اِها اذيتن، عذابن ۽ ڪربناڪين ۾ گهاريل ڪاري رات ڊگهي ٿي، ڪيئي سال ۽ صديون محسوس ٿيندي لڇندي، ڦٿڪندي ۽ پرينءَ جي ڳولا ڪندي، ساريندي گذرندي آهي. چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل ____
ادا لک قرب اوهانجا . هڪ عرض ته اگر ممڪن هجي ته آئنده بيت جو پس منظر به تصوير ۾ شامل ڪيو وڃي ته اصل واھ واھ ٿي ويندي . وڌيڪ جيئن اوهان بهتر سمجهو . اها منهنجي ذاتي صلاح آ . باقي ٻانهي وس پرين جي
