چَيتارِيان چُڻِڪَنِ، وِسارِيان نَہ وِسِرَي وَيرَوُتارَ ڏُکَنِ، سَڄَڻَ ڀَڳَي هَڏَ جِنءَ سُرُ رِپَ چَيتارِيان = دل سان ياد ڪيان، روح سان ساريان، دل چيري ياد ڪيان چُڻِڪَنِ = هُرَنِ، ياد پون وَيرَوُتارَ = هميشهه، سدائين هر پل ڏُکَنِ = ڏک ڏين، درد، عذاب ۽ سور ڏين بيت جو پس منظر ~ محبوب کي دل سان ياد ڪيان ٿي، کيس وساريان بہ گهڻو ٿي پر وسري سگهي ئي نٿو. ~ محبوب جسم جي ڪنهن ڀڳل هڏي جيان، هميشهه عذاب ڏيندو رهي ٿو. سمجهاڻي هن بيت ۾ ڀٽائي محبوب جي ساروڻين کي، بدن جي ڪنهن ڀڳل هڏي جي ايذائن ۽ اذيتن سان تشبيهه ڏئي ٿو. انسان جي جسم ۾ ڪل 206 هڏا آهن، جن جو جسم ۾ مکيو ڪردار آهي. جيڪڏهن هڏا نہ هجن تہ صرف گوشت ڪهڙي ڪم جو؟ هي هڏا جسم کي اڳتي پوئتي، هيٺ مٿي ڪرڻ، ڦيرائڻ ۽ وزن کڻڻ ۾ مددگار ثابت ٿين ٿا. بدن ۾ دماغ ۽ ڪرنگهي جَي هڏي جِي خاص اهميت آهي. اڪثر حادثن ۾ جڏهن جسم جو ڪو هڏو ڀڄي پئي ٿو تہ شديد قسم جو سور ۽ اذيت محسوس ٿيندي رهندي آهي. جيستائين ڀڳل هڏو پنهنجي اصلوڪي هنڌ تي لڳي نہ وڃي. مان تہ محبوب کي وسارڻ گهڻي ڪوشش ڪيان ٿي پر سندس يادون ۽ سارون، دل کي چيري، اندر اڌ ڪري وسري سگهن ئي نٿيون. هيءَ پرينءَ جي ياد بہ جسم جي ڪنهن ڀڳل هڏي جي اهنجن ۽ شديد ايذائن جيان، هميشهه پيڙائون ۽ اذيتون ڏيندي رهي ٿي. چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل ____
