ڪيتري عرصي کانپوءِ تو مون ڏانهن هڪ ڊگهي اي ميل موڪلي آهي جنهن جي اوسيئڙي ۾ مان ڪيئي مهينا پڄريو آهيان! تو روايت جيان وري به زندگي گهارڻ جا سڀ تفسير موڪليا آهن تون مونکي هر ڀيري اهو فهم ڏيندي آهين ته مان اهو مڃان ته عشق انساني وجود کي ٺاهڻ ۽ ڊاهڻ جو سبب بڻجي ٿو عشق انسان جي زندگيءَ جي تڪميل آهي ۽ پڻ انساني آرزوءَ کي تفسير ۽ معنيٰ ڏئي ٿو اهو عشق! مون ڪڏهن انڪار ڪيو آهي؟ ”اڻ سُڌريل انسان کان سُڌريل انسان تائين عشق جو پنڌ ساڳين قدمن سان ناهي رهيو“ مان اهو روح جي گهرائين تائين مڃي چڪو آهيان ته تون ئي منهنجي عشق جو روح رهي آهين ۽ عشق ماڻهو جي وجود جو وجد آهي ۽ اهو وجد نيڻن کي اوجاڳا ارپي ٿو اهو وجود جو وجد نه ختم ٿيندڙ اُڃ ٿي جاڳائي رکي ٿو چيٽ جي چانڊوڪين ۾ ننڊون نهوڙڻ وارو اهو عشق منهنجي رڳ رڳ ۾ رباب رکي ٿو! مان ته اهو اوسيئڙو ختم ڪرڻ گفهران ٿو ته تون پنهنجي ڪنهن اي ميل ۾ اهو لکندين .. ”عشق جي راه ۾ سفر ڪرڻ عبادتن جو مٿاهون مقام آهي جيڪو مان صرف ۽ صرف تو لاءِ ڪرڻ گهران ٿي“ ڇا تون اهڙي ڪنهن اي ميل جو در کوليندينءَ مون لاء.......؟
