جَيڪرَ اَچَي هاڻِ، تہ ڪَرِيان رُوحَ رُچَندِيُون
آيَلِ ! ڍولِئَي ساڻُ، هُوندَ ڳَرِ لَڳِي ڳالِيُون ڪَرِيان
سُرُ سامُونڊِي
هاڻِ = هاڻي، هينئر
رُوحَ رُچَندِيُون = روح رهاڻيون، روح ۽ دل کي فرحت ۽ سڪون ڏيندڙ، روح ريجهائيندڙ ڪچهريون
آيَلِ = جيجل ماءُ، امڙ، امان
ڍولِئَي = محبوب، پرين
ڳَرِ = ڳل، ڳل ۾، ڳچيءَ ۾، وٽ، ڀرسان
لَڳِي = ويجهو ويهي، ڀاڪر پائي
ڳَرِ لَڳِي = ڳل ڳل تي رکي، ڳلي سان لائي، ڪنڌ ۾ ڀاڪر وجهي
ڳالِيُون = ڳالهيون، احوال
بيت جو پس منظر
~ هو جي موٽي اچي تہ ساڻس روح رهاڻيون ڪريان.
~ او جيجل ! جيڪر پرينءَ سان ڳل لڳي ڳالهيون ڪنديس.
سمجهاڻي
محبوب ڪاوڙجي وڃن، رُسِي وڃن، لڏي شهر ڇڏي وڃن يا روزگار سانگي هليا وڃن تہ پيار ڪندڙ دلين لاءِ هي جدايون ۽ وقتي وڇوڙا بہ جيءُ جهوريندڙ ۽ هنيانءَ ۾ وڍ وجهندڙ هجن ٿا. محبوب جي جدائي هڪ وڏو ڪربناڪ ۽ اذيتناڪ صدمو آهي، جيڪو برداشت ڪرڻ ٽياس تي ٽنگجڻ جهڙو آهي.
هن وڻجاريءَ جو محبوب شايد ڪاوڙجي، رسي هليو ويو آهي يا ڪنهن پراهين ڏيهه ڪمائڻ ويو آهي. وڻجاري چئي ٿي:
جڏهن محبوب موٽي ايندو تہ سندس جدائيءَ ۾ جيڪي راتيون ۽ ڏينهن تڙپي گذاريا اٿم. سي سڀ اندر جا احوال، اوجاڳا، اوسيئڙا، ڏوراپا، ميارون هڪ هڪ ڪري ڏينديس ۽ پوءِ روح رهاڻيون ڪنديس.
او جيجل ماءُ ! پنهنجي پرينءَ جي ڪنڌ ۾ ٻانهون وجهي، ڀاڪر هڻي جيڪا سڪ لڳي اٿم سا لاهينديس.
چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____
