سَيڻَنِ ڪارَڻَ سَسُئِي ! وَڃَڻَ ڪَجَي وَسُ
جِمَ وِرِچِي ڇَڏِيَين، سَندو گُنگَنِ گَسُ
ڏوٿِي ڏِيندَئِي ڏَسُ، اَڳِيان ٻاروچَنِ جو
سر سسئي آبري
سَيڻَنِ = محبوبن
ڪارَڻِ = لاءِ، خاطر
وَڃَڻَ = پنڌ ڪرڻ، ڳولڻ
وَسُ = ڪوشش
جِمَ = متان
وِرِچِي = ٿڪجي، سست ٿي
ڇَڏِيَين = ڇڏي ڏين، ڦٽي ڪرين
گُنگَنِ = گونگن، اٺن
گَسُ = واٽ، دڳ، رستو، پيچرو
ڏوٿِي = ڏٿ چونڊيندڙ
ڏَسُ = خبر، پتو، ڄاڻ، ايڊريس
بيت جو پس منظر
~ او سسئي ! محبوبن کي ڳولڻ لاءِ اڃان وڌيڪ ڪوششون ڪرڻ گهرجن.
~ متان ٿڪجي اٺن وارو رستو ڇڏي ڏين.
~ اڳيان ڏٿ چونڊيندڙ توکي ٻاروچن جي قافلي جو پتو ڏيندئي.
سمجهاڻي
ڀٽائي سسئيءَ جي رهبري ڪندي کيس تاڪيد پيو ڪري :
هينئر تائين پنهونءَ جي ڳولا ڪندي، تو جيڪي جبل جهاڳيا آهن، لڪ لتاڙيا آهن انهيءَ جاکوڙ کي جاري رکيون اچجان. جيڪڏهن ٿڪجي ويهي رهندينءَ تہ پنهونءَ جي اٺن واري قافلي جا پير وڃائي وِهندِينءَ . تون ساڳي عزم ۽ حوصلي سان هلندي رھ، جي ڪٿي رستو ڀلجي وڃي تہ جبل جا ڏوٿي قافلي جو ڏس ڏيندئي.
ڀٽائي هن بيت ذريعي اسان کي هدايت ٿو ڪري :
محبوب ۽ منزلن جي ڳولا ڪندي ڪڏهن بہ ٿڪجي ويهي نہ رهو. مسلسل اورچائيءَ سان منزل ڏانهن اڳتي وڌندا رهو.
چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____
