غزل رخسانه پريت عشق وارن کي ملن ٿا ڪيترا رستا نوان ڪيتريون سوچون نيون ۽ ڪيترا نقطا نوان زندگيءَ سوڙهو ڪيو هو سوچ ۽ هر ساهه کي پو ڀي ڏسنداسين جيئڻ جا پيا اسين سپنا نوان موهه جي شڪتي سان ڊاهي ڊوهه کي وجهبو هتي ٿي پون پيدا اگر من جي اندر جذبا نوان حوصلا هن جا حوالا ويا ٻريا تاريخ ۾ هُو سدا سهندو رهيو تاريخ جا هاڃا نوان پيڙهه ٻنهي جي پيار پائي درد پيو دل کي دکائي ۽ وري ڪو روح تي چاهي پيو قبضا نوان ياد آ ، يا ڄڻ ڪوئي طوفان آ من ۾ اٿيو چنڊ اوجاڳن جا هن آڇيا وري تحفا نوان پيا پڇن ڪيئن ٿا ڪريو هي شاعري تن کي چئو نينهن لکرائيدو آهي روز هي نغما نوان
