غزل ايوب کوسو پسيل شام جي هر اشاري ڪُٺو آ، چُني ڪنهن هوا ۾ اڏاري ڪُٺو آ. وري پاڻ اُلجھي ٻڏاسين اکين ۾ ، وري عشق ڪنهنجي ڪنواري ڪُٺو آ. ڇڻياسين ، ٻرياسين ،اويلا ،اڪيلا، سوا تو ستمگر سياري ڪُٺو آ. اچي ياد و يئي گلابي چپن جي، اُفق رنگ لالاڻ هاري ڪُٺو آ. نه ٻيڙي ، نه جوڙا ، نه پاڻيءَ ڦُڙو ڪو، اکين کي سنڌوءَ جي ڪيڏاري ڪُٺو آ. ٻُڏي ويو مِٺي ننڊ ۾ ڳوٺ سارو، اسانکي کِلي تاري تاري ڪُٺو آ .
