TAHIR SINDHI
سينيئر رڪن
هڪڙي ڏينهن وتايو ٿڪجي ڪنهن ٻير جي وڻ هيٺان اچي سُتو. مٿي ٻيرن کي ڏسي چوڻ لڳو ته هي وڻ به انبن جي وڻ جيڏو آهي. ان جو ڦر- ٻير ننڍو خلقيو اٿس پر انبن جي وڻن ۾ انب هن کان گهڻو ڳؤرو آهي. تنهن کان به عجب جي هيءَ ڳالهه آهي، جو ڇانهين وري دل ۾ پيدا ٿو ڪري، جيڪا وڻن ۾ پيدا ٿيڻ گهرجي هئي. ايتري جو هڪڙو ٻير اچي ٽڪڻ تي ڪريس ته مٿو کنهڻ لڳو. چوڻ لڳو ته آءٌ ڀُليو آهيان، مٿان ڌڪ هڻڻ ۾ هي ننڍڙو ٻير به قهري ٿو ڏسجي، چڱو جو انهيءَ وڻ ۾ ڇانهين نٿي ٿئي! نه ته وتايو ڪنهن کان موڪلائي به ڪين سگهي ها.
