نعمت خادم گھراڻو منهنجي ڌيءَ جيڪا منهنجي ڪل ڪائنات هئي ان کي آئون سدائين خوش ڏسڻ چاهيندو هوس . جڏهن کان هيءَ منهنجي اڱڻ تي آئي آهي تڏهن کان منهنجون تڪليفون ختم ٿي ويون آهن جيڪي منهنجا خواب ۽ سپنا هئا اهي پورا ٿيندا رهندا آهن نياڻي نعمت آهي هي واقعي نعمت هئي جنهن منهنجي گلستان کي سهڻو ستابو ڪري ڇڏيو هو . صبح جو جيئن ئي هيءَ ڪاليج وڃڻ جي لاءِ تيار ٿي ته مون ڏٺو جيڪا مرڪ هن جي چهري تي روز هوندي هئي اها نه هئي اکين ۾ هڪ لڙڪن جو ساگر هو جنهن کي روڪي ويٺي هئي هن جي اها ڪيفيت ڏسي منهنجو من ماندو ٿي ويو هزارين سوچون ذهن جي اسڪرين تي هلڻ لڳيون ڪابه ڳالھه هوندي آهي ته مون سان شيئر ڪندي آهي . پر اڄ هيءَ خاموش ۽ اداس هئي خبر نه آهي ڇو ؟ آخر مون هن کي چيو ته پٽ اڄ ڪاليج هلڻ جو موڊ نه آهي هلان ٿي هن اهڙي انداز ۾ چيو ڄڻ هن کي زوري ڪاليج هلڻ جي لاءِ چيو ويو هجي هن کي چيم ته پٽ ڇا ڳالهه آهي تنهن جي اکين ۾ لڙڪ آهن جيڪي تون زوري روڪي ويٺي آهين منهنجو اهو چوڻ ته هوءَ روئڻ لڳي ۽ جيڪي اکين ۾ لڙڪن جو ساگر سمايل هو اهو اٿلڻ لڳو چهري تي نيسرا ٺاهيندو هيٺ زمين تي ڪري جذب ٿي رهيو هو هن کي چيم ته پٽ جيڪا به ڳالهه آهي اها مون کي ٻڌائي جيڪڏهن توهان نه ٻڌايو ته مسئلو ڪيئن حل ٿيندو ، تنهنجو اندر ڏکن جي ڏيهه ۾ جھري رهيو آهي جنهن تي هن پنهنجي اکين مان لڙڪ اگھندي چيو ته بابا توهان اسان کي پنهنجي گذريل وقت جا قصا ٻڌائيندا آهيو ته ڪيئن اسان ڏکارو جيون گذاريو هو پر اسان انهن کي درگذر ڪندا هئاسين اسان ته هڪ آسودي زندگي گذاري رهيا آهيون جيڪا به فرمائش ڪريون ٿا اها پوري ٿئي ٿي . پر ڪالهه مون محسوس ڪيو ۽ پنهنجي اکين سان ڏٺو ته بي وسي ۽ غربت ڇا هوندي آهي ڏک ارمان اڌوريون آسون ڇا هونديون آهن ؟ جڏهن خواهشون اڻ پوريون ٿينديون آهن ته ڪيترو نه ڏک ٿيندو آهي . پٽ مون کي توهان جي ڳالهه سمجھه ۾ نٿي اچي ته توهان ڪيئن ڏٺو ۽ محسوس ڪيو تون چوڻ ڇا ٿي چاهين ؟ جنهن تي هن چيو ته بابا توهان شهزادي کي سڃاڻو ٿا جيڪا منهنجي ڪلاس فيلو ته نه هئي پر بهترين دوست هئي اسان هڪ ئي اسڪول ۾ تعليم حاصل ڪنديون هيوسين . ها پٽ اها پياري سٻاجھي سادي سهڻي اخلاق واري نينگري آئون ان کي سڃاڻان ٿو جنهن جو پيءُ هڪ پرائمري استاد هو جيڪو ڪجھه وقت اڳ وفات ڪري ويو هو جيڪا هر سال اسڪول ۾ نمبر کڻندي هئي . ها بابا اها ئي شهزادي جيڪا ڪافي وقت کان ڪاليج نه پيئي آئي پر ڪجھه ڏينهن کان اچي ٿي پر جڏهن بريڪ جو ٽائيم ٿيندو هو اها ڪلاس ۾ ويٺل هوندي هئي آئون سمجھيندي هيس ته ڪم رهجي ويو آهيس اهو مڪمل پيئي ڪندي هوندي ان ڪري مون اهڙو ڌيان نه ڏنو ته هن سان مسئلو ڪهڙو آهي ؟ هڪ ڏينهن مون کي ڇوڪرين ٻڌايو ته تنهنجي دوست شهزادي بريڪ ٽائيم تي ڪلاس ۾ ويٺل هوندي آهي پر ٻاهر نه نڪرندي آهي رڳو ٻاهر نگاهون ڦيرائي اکين مان پيئي لڙڪ وهائيندي آهي اسان هن کان پڇيو آهي پر اسان کي ڪجھه به ڪانه ٿي ٻڌائي تنهنجي دوست آهي تون هن کان پروڙ ته ڇا آهي ڳالهه ؟ جيئن هن جو من ڪجھه هلڪو ٿئي . جيڪو ڏک آهيس ان کي اسان گڏجي حل ڪري سگھون وري به اسان جي دوست آهي . جڏهن مون کي هنن ڳالهه ٻڌائي ته آئون هن جي ڪلاس ۾ ويس هن کي چيم ڇا ڳالهه آهي ؟ منهنجو اهو چوڻ مون کي ڀاڪرن ۾ ڀري اچي روئڻ پيئي ماٺ نه ڪري . گھڻو ئي هن کي ماٺ ڪرائڻ جي ڪوشش ڪيم پر ويتر وڌيڪ روئي .مون هن کي آٿت ڏني چيم ته هل ٻاهر ٿا هلون پر هن انڪار ڪيو اوچتو منهنجو هٿ هن جي ڪتابن کي لڳو جيڪي ڪري پيا مون ڏٺو ته هن جي جاميٽري ۾ صرف هڪ پينسل ۽ هڪ ٽٽل پين هئي رف ڪاپي به هن اخبار جي اڇن پنن مان ٺاهي هئي آئون سمجھي ويس ته هن وٽ پئسا نه آهن . ويچاري پيسا آڻي ته ڪٿان آڻي ؟ هن جي ماءُ جي پينشن ايتري مس آهي جنهن مان گھر جو گاڏو مس ٿو هلي . پر هن کي پڙهڻ جو شوق آهي ان ڪري ڪاليج ۾ اچي رهي آهي .مون کي بابا محسوس ٿيو ته جيڪي بي سهارا آهن انهن جي نصيب ۾ رڳو ڏک ۽ ڏولاوا آهن هنن جو هر پل سورن سان گذري رهيو آهي . مون کي بابا اهو ڏک جھوري رهيو آهي ته شهزادي سهڻي ۽ سٻاجھي ڇوڪري آهي ڇا هن جا جيڪي خواب آهن اهي اڌورا رهجي ويندا ؟ هن کي جيڪو تعليم حاصل ڪرڻ جو شوق آهي اهو اڻپورو رهجي ويندو ؟ اهڙو ڪو به وسيلو نه آهي جنهن سان هن جي تعليم پوري ٿئي جيڪو هن جو خواب آهي اهو اڻپورو نه رهي ؟بابا ڪجھه ڏينهن ۾ امتحاني فارم ڀرجڻ وارا آهن . ڇا هيءَ غربت ڪري پنهنجو فارم به نه ڀرائي سگھندي ؟ جڏهن مون منهنجي ننڍڙي جا جذبا ٻڌا ۽ ٻين جي لاءِ سوچ ڏٺي ته مون کي منهنجي ڌيءَ تي فخر ٿيڻ لڳو جيڪا ٻين جي اهنجن کي پنهنجو اهنج سمجھي ٿي هن کي پيار سان چيم پٽ تون فڪر نه ڪر پريشان نه ٿي سمجھه ته اڄ کان منهنجي هڪ نه پر ٻه ڌيئرون آهن هڪ تون ۽ هڪ تنهنجي دوست شهزادي اڄ کان هن جو سمورو خرچ پنهنجي حوالي پڙهائي ڪپڙن روز جي خرچي جو جيستائين دل چويس پڙهندي رهي . مون پنهنجي نياڻي کي پيسا ڏنا ۽ چيومانس ته موڪل کان پوءِ وڃي پنهنجي ڀيڻ کي خريدار ڪرائي . ان چوڻ تي منهنجي نياڻي تي چهري تي هڪ مرڪ اچي ويئي مون کي ڀاڪر پائي مرڪڻ لڳي ان وقت مون کي محسوس ٿيو ته منهنجي هڪ نه پر ٻن نعمتن مون کي ڀاڪرن ۾ قابو ڪري ڪري ڇڏيو آهي .
