ڪنهن کان جواب وٺجي! شفيق شاڪر هو جو روز پيو ٿو تڙپي، هو جو رات ڀر ٿو سڏڪي، هو جو بک وچان ٿو وٽجي،جيڪوسيءکان ٿو ٿڙڪي. جيڪو سور ۾ ٿو سٽجي،جنهن جوساه سداٿوگھٽجي، جنهن تي تنگ ٿيل آڌرتي،جنهنجي نيست ٿي آهستي، آهي سوبه ڪوئي انسان،جنهنکي توآسمجھيو حيوان، هن جون به ڪئين اميدون، هن جا به ڪئين ته ارمان، هـــــــــــــــر آس جــــــــو جنازو ۽ حسرتــــــــــــن جــــو لاشو، ڪيــــئي مايـــــــــــوسين جا لشڪر هن کي لتاڙي ويٺا، محــــــروميـــــن جا شعلا هــــــــر آس ســــــــــــــــــاڙي ويٺا، خالـــــــق جـــــي ڀـــــونء هــــن تي هــــن جو به حق هوندو، مانـــــــيء رکــــــو ڪـــــو لـــــولـــــو هن جو به حق هوندو، ٻـــــڌ وقــــــت جا اي منــــصف ٿيندي ڪڏهـــــــــن عدالت، انســــاني ديـــــس ۾ ڏس انســــان جـــي هـــــــــــيء حالت، ننــــــڊ ۾ اڃـــــا ڇـــــو آهـــي انـــــصـــــاف جـــــــي ته ديوي، معـــــصــــوم ڪـــنهــــــن مٿـــان آ ڌرتـي ٿي تنگ پيئي، هـــــن جي الـــم جــو شاڪــــر ڪنهن کان حساب وٺجي. گـــونــگـــــن جــي راڄ انـــــدر ڪنهن کان جواب وٺجي.
