غزل
پروانو ڀٽي
سمجهي ڪين تون سگهندين مٺڙا مستانن جي ٻولي،
ديوانن جي ٻولي فرزانن جي ٻولي.
حُورن ۽ پرين جي دنيا بيشڪ سُهڻي آهي،
غور ڪندين ته اُتي به ته ٻُڌندين انسانن جي ٻولي .
چپڙن تي تالا ۽ خيالن تي بندش ۽ پڻ پهرا،
اهل جنون ويا سمجهه ، آخر ارمانن جي ٻولي.
هيڏي دل ۽ هيڏو جگر گهرجي ٿو سچ چوڻ جي لئه،
تون ته حقيقت کي به چوين ٿو افسانن جي ٻولي.
سڀ ڪجهه ڳالهه اشارن اندر لمحن ۾ ٿي ويئي،
شمع ئي سمجهي ٿي هِت آخر ”پروانن“ جي ٻولي.
پروانو ڀٽي
سمجهي ڪين تون سگهندين مٺڙا مستانن جي ٻولي،
ديوانن جي ٻولي فرزانن جي ٻولي.
حُورن ۽ پرين جي دنيا بيشڪ سُهڻي آهي،
غور ڪندين ته اُتي به ته ٻُڌندين انسانن جي ٻولي .
چپڙن تي تالا ۽ خيالن تي بندش ۽ پڻ پهرا،
اهل جنون ويا سمجهه ، آخر ارمانن جي ٻولي.
هيڏي دل ۽ هيڏو جگر گهرجي ٿو سچ چوڻ جي لئه،
تون ته حقيقت کي به چوين ٿو افسانن جي ٻولي.
سڀ ڪجهه ڳالهه اشارن اندر لمحن ۾ ٿي ويئي،
شمع ئي سمجهي ٿي هِت آخر ”پروانن“ جي ٻولي.