غزل۔ اکيون

غزل . مجيب سنڌي

تنهنجون مـڌ ڀريـون هـي پيـاريـون اکـيـون
لـڄــاريـون لـڄـاريـون پـيـاريـون اکـيــون

هي پنبڻيون بـه ڪيڏيون نـه سهڻيون اٿئي
۽ تــن ۾ ڪـجــل ڌار ڪــاريـون اکـيــون

منجهن ڇـڪ چـڪـ مـڪ جـي آهـي رکـيـل
خــدا ڄــڻ تــه ويـهـي سـنـواريــون اکـيـون

ڀــــرون ڀـنـوئـــر تـنـهـنـجـا گــلــن جـي مـٿــان
اکـيـون ڄـڻ تــه دنـيـا هـي سـاريـون اکـيـون

اُٿــن مـنـهـنـجـا جــذبــا ٿــا مــوهــي انــدر
ڏسـي تنهنـجـون بـي حــد پـيـاريـون اکـيـون

اکـيـون آڏو آيـون ڪي اهـڙيـون “مجـيـب “
جــو منـهنـجـون بــه آهـن خـمـاريـون اکـيـون

 

جــو منـهنـجـون بــه آهـن خـمـاريـون اکـيـون

 

اکـيـون آڏو آيـون ڪي اهـڙيـون “مجـيـب “
جــو منـهنـجـون بــه آهـن خـمـاريـون اکـيـون
واھ مجيب

 

غزل کي پسند ڪرڻ جون مهربانيون سائين

 

سائين اوهان جا قرب

 

سائين خادم سبحان اوهان جا قرب