هڪ ڏينهن ملا نصيرالدين ڪنهن ويران علائقي مان هلندو پئي ويو ته رستي تي اُڃ ۽ بک سبب سندس حالت ڏاڍي خراب ٿي ويئي ۽ ذري گهٽ بيهوش ٿيڻ تي هو ته اوچتو سندس نظر ڪن ماڻهن تي وڃي پيئي، جيڪي ماني کائڻ ۾ مشغول هئا. هو به ٽپ ڏيئي پنهنجي وهٽ تان هيٺ لٿو ۽ بنا ڪنهن دير مدار جي، انهن جي وچ ۾ وڃي ويٺو. ويٺل ماڻهن مان هڪڙي ڄڻي ڏانهس نهاري، پڇيو ته ”ميان، اسان منجهان ڪهڙي سان واقفيت اٿيئي؟“ ملا نصيرالدين کاڌي جي طرف اشارو ڪري چيو ته ”ادا، هن سان!“
