راجا محبوب چانڊيو
سينيئر رڪن
مون ننڍڙى پنھنجي جيون م
ڇا ڇا ن ڏٺو
ڇا ڇا ن سٺو
ھر جا۽ ڏٺي
ھر راھ ڏٺي
ھر سوچ ملي
ھر ساٿ مليو
ھر عشق سندو عنوان مليو
الا جو مون ھندو م
ڀڳوان ڏٺو مون مسلم م
الا ت مون ننڍڙى پنھنجي جيون م
ڇا ڇا نه ڏٺو
ڇا ڇا نه سٺو
ھر جا۽ ڏٺي
ھر راھ ڏٺي
ھر سوچ ملي
ھر ساٿ مليو
ھر عشق سندو عنوان مليو
الا ڏٺو مون ھندو م
ڀڳوان ڏٺو مون مسلم م
الا ت خالي مسجد بس
ڀڳوان ت بيوس بت ھيو
ٻنھي جو مقضد ھڪ ئي ھيو
م مسجد بس
ڀڳوان ت بيوس بت ھيو
ٻنھي جو مقضد ھڪ ئي ھيو
مظلوم کي ماريو چيڀاٽيو
ھر ماڻھوء کي پو۽ڌمڪايو
ڊپ ڊاء ڏئي سڀ چرڪايو
من ماڻھوء جي کي مرجھايو
انسان نه اڳتي اڳرو ٿي
ھر ھيلو ڪيو ھر بات ڪيو
ڌرتي جي سوڙي گولي تي
سنڌ ملڪ ڏٺو بي ڊولي تي
ڌاريا ئي رڳو آباد ھيا
۽ پنھنجا غير آباد ھيا
ھر ظلم روا ھو مارن سان
ھر راھ رڱيل ھئي لاشن سان
ھڪ پير ھيو مذھب وارو
ٻيو پير ڏٺو سياست وارو
ٻنھي جو وارو ھو نيارو
ھڪ عورت سنڌ جي عورت ھئي
ٻي سنڌ وٽ ڪا ب نه دولت ھئي
گيتا ب ھئي قران ب ھئي
پر مرد رڳو انسان ھيو
عورت جي ڇڙي آ بات جڏھن
مون کي ب اچي ٿو ياد تڏھن
مون سان ب ڪنھنجو پيار ھيو
سڃي دنيا سو سنسار ھئي
تنھن ماڻھو جو نانءُ ساراھيو
جو اندياري م تارا ھو
جو پنھنجن م ھو لااوارث
پوءِ ھن چونڊيو پنھنجو وارٽ
ھو آدرشي انسان ھيو
جنھن پٿرن کي ڀڳوان ڪيو
مان تنھن ماڻھوءَ کي ڳولھيان ٿو
۽ پنھنجو پاڻ کي روليان ٿو
مان.ڪيئن چوان سو ڪاڏي ويو؟
ڃڻ ھن دنيا کي تياڳي ويو
مان چوندو ھئس مان “باغي“ ھان
۽ساري جڳ لاء داغي ھان
ھن باغي بڻجي ڏيکاريو
۽ ڇا ڇا مون کي سيکارو
مان ھن جي ڪارڻ سب ڪجھ آھيان
مان ڪجھ ناھيان مان ڪجھ ناھيان
بلاول باغي
ا
ڇا ڇا ن ڏٺو
ڇا ڇا ن سٺو
ھر جا۽ ڏٺي
ھر راھ ڏٺي
ھر سوچ ملي
ھر ساٿ مليو
ھر عشق سندو عنوان مليو
الا جو مون ھندو م
ڀڳوان ڏٺو مون مسلم م
الا ت مون ننڍڙى پنھنجي جيون م
ڇا ڇا نه ڏٺو
ڇا ڇا نه سٺو
ھر جا۽ ڏٺي
ھر راھ ڏٺي
ھر سوچ ملي
ھر ساٿ مليو
ھر عشق سندو عنوان مليو
الا ڏٺو مون ھندو م
ڀڳوان ڏٺو مون مسلم م
الا ت خالي مسجد بس
ڀڳوان ت بيوس بت ھيو
ٻنھي جو مقضد ھڪ ئي ھيو
م مسجد بس
ڀڳوان ت بيوس بت ھيو
ٻنھي جو مقضد ھڪ ئي ھيو
مظلوم کي ماريو چيڀاٽيو
ھر ماڻھوء کي پو۽ڌمڪايو
ڊپ ڊاء ڏئي سڀ چرڪايو
من ماڻھوء جي کي مرجھايو
انسان نه اڳتي اڳرو ٿي
ھر ھيلو ڪيو ھر بات ڪيو
ڌرتي جي سوڙي گولي تي
سنڌ ملڪ ڏٺو بي ڊولي تي
ڌاريا ئي رڳو آباد ھيا
۽ پنھنجا غير آباد ھيا
ھر ظلم روا ھو مارن سان
ھر راھ رڱيل ھئي لاشن سان
ھڪ پير ھيو مذھب وارو
ٻيو پير ڏٺو سياست وارو
ٻنھي جو وارو ھو نيارو
ھڪ عورت سنڌ جي عورت ھئي
ٻي سنڌ وٽ ڪا ب نه دولت ھئي
گيتا ب ھئي قران ب ھئي
پر مرد رڳو انسان ھيو
عورت جي ڇڙي آ بات جڏھن
مون کي ب اچي ٿو ياد تڏھن
مون سان ب ڪنھنجو پيار ھيو
سڃي دنيا سو سنسار ھئي
تنھن ماڻھو جو نانءُ ساراھيو
جو اندياري م تارا ھو
جو پنھنجن م ھو لااوارث
پوءِ ھن چونڊيو پنھنجو وارٽ
ھو آدرشي انسان ھيو
جنھن پٿرن کي ڀڳوان ڪيو
مان تنھن ماڻھوءَ کي ڳولھيان ٿو
۽ پنھنجو پاڻ کي روليان ٿو
مان.ڪيئن چوان سو ڪاڏي ويو؟
ڃڻ ھن دنيا کي تياڳي ويو
مان چوندو ھئس مان “باغي“ ھان
۽ساري جڳ لاء داغي ھان
ھن باغي بڻجي ڏيکاريو
۽ ڇا ڇا مون کي سيکارو
مان ھن جي ڪارڻ سب ڪجھ آھيان
مان ڪجھ ناھيان مان ڪجھ ناھيان
بلاول باغي
ا
