سنڌ جي عشق جي ازلي آواز عبدالواحد آريسر جي وڇوڙي جي المئي تي جيون جي بي ثبات حقيقت تي شاعري جي ڀيٽا

[sarmadjosh]

زندگي جي بي ثباتي ۽ موت جي المياتي نغمو .
-هيءَ زندگي آ بي ثبات ،
ڪنهنکي ملي آ هت ثبات،
هر ڪو وٽس مهمان آ ،
جنهنجو موت ئي انجام آ ،
پيڙهين اندر دهرائي ٿي،
نسلن ۾ ڄڻ سمائي ٿي،
جاڳي ٿئي احساس ذات ،
ڪٽي جهد ۾ ٿي ڏينهن رات،
ٿي هر جبر مان چاهي نجات
هيءَ زندگي آ بي ثبات ،
ڪنهنکي ملي آ هت ثبات،
ٿي ٽهڪندي ٽڙي پوي ،
ڪا مهڪ ٿي پکڙي پوي.
تنهنتي ڀونر ٿي ڀري پوي،
ڪنهنجو لڙڪ ٿي لڙي پوي،
ٿي جھڙ سندي ڦڙي پوي،
ڪا روئي پئي فلڪ تي ڏات،
هيءَ زندگي آ بي ثبات ،
ڪنهنکي ملي آ هت ثبات،
ٿا باغ ۾ گلڙا ٽڙن ،
جيون شام تي مر جھائجن،
پويان ڇڏين سڳنڌ ٿا،
ڪيئي اميد جا سمٻنڌ ٿا،
ٿا ور ور هڻي وري اچن ،
باغ حيات ۾ اسرڻ اچن،
هن جڳ اندر ٽڙڻ اچن،
ٿا پره جو مرڪڻ اچڻ ،
تاريخ جي اسٽيج تي ،
ٿا درد ٿي سڏ ڪڻ اچن،
آ پر هر صبح جو انجام رات،
هيءَ زندگي آ بي ثبات ،
ڪنهنکي ملي آ هت ثبات،
آدم