غزل. مجيب سنڌي

تارن جي آ ڪيڏي ياري

هيڏي هوڏي هن چوڌاري


ٽيڙو ڪَتيءَ پوڇڙ تارو

کٽ ڀي ٺاهن ٿا هي پياري


ٻهڪن جرڪن رات سموري

دُور ڀڄائن ٿا انڌاري


اُڀ تي آهن ائين ستارا

گلڙن جي آ ڄڻ ڪا ٽاري


تارا سارا مجيب پيارا

روشن ڪن ٿا دنيا ساري