محراب علي سنڌي
سينيئر رڪن
ڏﮐﮡ ﺳﻨﮅ ۽ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺟﻲ ﺭﻭﻣﻲ _ ﺍُڪﺮ ﭤﻴﻞ ﻗﺒﺮﻥ ﺟﻮ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ
ڏﮐﮡ ﺳﻨﮅ ۽ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺟﻲ ﻫﻴﭡﺎﻫﻴﻦ ﻭﺍﺭﻥ ﺧﺸڪ ﻋﻼﺋﻘﻦ ۾ ﭘﭥﺮ ﺗﻲ ﺍُڪﺮ ﭤﻴﻞ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻧﻦ ﺟﻮ ﻫڪ ﻭڏﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺁﻫﻲ . ﺍﻫﻲ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫڪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ڊﺯﺍﺋﻴﻦ ﺟﺎ ﺁﻫﻦ ۽ 15 ، 16 ۽ 17 ﺻﺪﻱﺀَ ﺟﻲ ﻫﻤﻌﺼﺮ ﺍﺭﻏﻮﻧﻦ ۽ ﺗﺮڪ ﻣﻐﻠﻦ ﺟﻲ ﻗﺒﺮﻥ ﮐﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺁﻫﻦ .
ﺍﻫﻮ ﻋﻼﺋﻘﻮ ﮔﺬﺭﻳﻞ ﻫﺰﺍﺭﻥ ﺳﺎﻟﻦ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻧﻴﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺪﻭﺵ ﻗﺒﻴﻠﻦ ﺟﻲ ﻫڪ ﻭڏﻱ ﻟڏﭘﻼﮠ ﺟﻮ ﺷﺎﻫﺪ ﺭﻫﻴﻮﺁﻫﻲ، ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺫڪﺮ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ڪﺘﺎﺑﻦ ۾ ﻭﺭﻟﻲ ﻣﻠﻲ ﭤﻮ . ﺑﺎﻗﻲ ﺟﻴڪﻲ ﺑﭽﻲ ﭤﻮ ، ﺍُﻫﻮ ﺭﮘﻮ ﻟﻮڪ ڪﻬﺎﮢﻴﻦ ۽ ﻗﺒﻴﻼﺋﻲ ﺭﺯﻣﻴﻪ ﺷﺎﻋﺮﻱﺀَ ﺟﻮ ﺧﺰﺍﻧﻮ ﺁﻫﻲ . ﺍﻫﻲ ﺑﻲ ﺗﺮﺗﻴﺐ ۽ ﺑﻴﺤﺪ ﺭﻭﻣﺎﻧﻮﻱ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺎﻥ ﮐﻲ ﻗﺒﻴﻠﻦ ﺟﻲ ﻣﺎﻻ ﻣﺎﻝ ﻭﺭﺛﻲ ﮐﻲ ﺳﻤﺠﻬﮡ ۾ ﻣﺪﺩ ﻧﻪ ﭤﺎ ڪﻦ، ﺟﻴڪﻲ ﻟﮙﺎﺗﺎﺭ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﭼﺮﺍﮔﺎﻫﻦ ﺟﻲ ﮘﻮﻻ ۽ ﻫﻠﻨﺪﺍ ﺭﻫﻦ ﭤﺎ . ﺍﺳﺎﻥ ﮐﻲ ﻓﻘﻂ ﺍُﻧﻬﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻧﻦ ﻣﺎﻥ ﻣﺪﺩ ﻣﻠﻲ ﭤﻲ، ﺟﻴڪﻲ ﺍُﺗﺎﻥ ﺟﻲ ﻣﻘﺎﻣﻲ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﻬﺎﺩﺭ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻲ ﻳﺎﺩ ۾ ﺑﻴﺤﺪ ﺍُﺗﺴﺎﻫﻪ ﻭﭼﺎﻥ ﺗﻌﻤﻴﺮ ڪﻴﺎ ﻫﺌﺎ .
ﺍﻫﻲ ﻟﻮڪ ڪﻬﺎﮢﻴﻮﻥ ﮐﺎﻫﻴﻮﻥ ﮐﻮٽﻲ / ﻣﻮﺭﭼﺎ ﭔﮅﻱ، ﺑﻬﺎﺩﺭﻱﺀَ ﺳﺎﻥ ﻭڙﻫﮡ ﺟﻲ ﻫڪ ﺍﻫڙﻱ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﭔﮅﺍﺋﻴﻦ ﭤﻴﻮﻥ، ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﭼﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻭﭼﺎﻥ ﻋﻤﻞ ﭘﻴﺮﺍ ﻫﻮﻧﺪﺍ ﻫﺌﺎ ۽ ﻋﻮﺭﺗﻮﻥ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺟﻲ ﻧﮕﺎﻫﻪ ﺳﺎﻥ ڏﺳﻨﺪﻳﻮﻥ ﻫﻴﻮﻥ . ﺍﻧﻬﻲﺀَ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺗﺤﺖ ﺩﺷﻤﻦ ﺟﻮ ﻣﻘﺎﺑﻠﻮ ڪﺮﻱ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﺎﻥ ﻗﺮﺑﺎﻥ ڪﺮﮠ ﮐﻲ ﻭڏﻱ ﺳﻮﭚ ﺳﻤﺠﻬﻴﻮ ﻭﻳﻨﺪﻭ ﻫﻮ .
ﻫﺘﻲ ﺍﻫڙﺍ ﻧﻨﮃﺍ ﻭڏﺍ ﭔﻪ ﺳَﻮ ﮐﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺁﻫﻦ، ﺟﺘﻲ ﺍﻫﻲ ﺧﻮﺑﺼﻮﺭﺕ ﻗﺒﺮﻭﻥ ﻣﺎﮢﻬﻦ ۽ ﻓﻄﺮﺕ ﺟﻲ ﺯﻳﺎﺩﺗﻴﻦ ﮐﻲ ﻣﻨﻬﻦ ڏﻳﻮ ﺑﻴﭡﻴﻮﻥ ﺁﻫﻦ . ﺍﻧﻬﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻧﻦ ۾ ” ﺭﻭﻣﻲ “ ﻧﺎﻟﻲ ﻫڪ ﺍﻫڙﻭ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺁﻫﻲ، ﺟﻴڪﻮ ڪﺮﺍﭼﻲ _ ﺣَﺐ ﺟﻲ ﻣُﮏ ﺭﻭڊ ﭜﺮﺳﺎﻥ، ﺣﺐ ﮐﺎﻥ 8 ڪﻠﻮﻣﻴٽﺮ ﮐﻦ ﺍﻭﺭﺗﻲ ۽ ﺭﻭڊ ﺟﻲ ﺍﻭﭜﺮ ﻃﺮﻑ 15 ڪﻠﻮﻣﻴٽﺮﻥ ﺟﻲ ﻣﻔﺎﺻﻠﻲ ﺗﻲ ﺁﻫﻲ .
ﺍﻧﻬﻲﺀَ ﺧِﻄﻲ، ﻗﺒﺮﻥ ﺗﻲ ﺍُڪﺮﻳﻞ ڊﺭﺍﺋﻴﻨﻦ ۽ ” ﺭﻭﻣﻲ “ ﻧﺎﻟﻲ ﻣﺎﻥ ﺍﻫﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﺌﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ ﺍﻫﻮ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻠﻮﭼﻦ ﺳﺎﻥ ﺗﻌﻠﻖ ﺭﮐﻲ ﭤﻮ ﻭﺍﺭﻥ ﺧﺸڪ ﻋﻼﺋﻘﻦ ۾ ﭘﭥﺮ ﺗﻲ ﺍُڪﺮ ﭤﻴﻞ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻧﻦ ﺟﻮ ﻫڪ ﻭڏﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺁﻫﻲ . ﺍﻫﻲ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫڪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ڊﺯﺍﺋﻴﻦ ﺟﺎ ﺁﻫﻦ ۽ 15 ، 16 ۽ 17 ﺻﺪﻱﺀَ ﺟﻲ ﻫﻤﻌﺼﺮ ﺍﺭﻏﻮﻧﻦ ۽ ﺗﺮڪ ﻣﻐﻠﻦ ﺟﻲ ﻗﺒﺮﻥ ﮐﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺁﻫﻦ .
ﺍﻫﻮ ﻋﻼﺋﻘﻮ ﮔﺬﺭﻳﻞ ﻫﺰﺍﺭﻥ ﺳﺎﻟﻦ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻧﻴﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺪﻭﺵ ﻗﺒﻴﻠﻦ ﺟﻲ ﻫڪ ﻭڏﻱ ﻟڏﭘﻼﮠ ﺟﻮ ﺷﺎﻫﺪ ﺭﻫﻴﻮﺁﻫﻲ، ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺫڪﺮ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ڪﺘﺎﺑﻦ ۾ ﻭﺭﻟﻲ ﻣﻠﻲ ﭤﻮ . ﺑﺎﻗﻲ ﺟﻴڪﻲ ﺑﭽﻲ ﭤﻮ ، ﺍُﻫﻮ ﺭﮘﻮ ﻟﻮڪ ڪﻬﺎﮢﻴﻦ ۽ ﻗﺒﻴﻼﺋﻲ ﺭﺯﻣﻴﻪ ﺷﺎﻋﺮﻱﺀَ ﺟﻮ ﺧﺰﺍﻧﻮ ﺁﻫﻲ . ﺍﻫﻲ ﺑﻲ ﺗﺮﺗﻴﺐ ۽ ﺑﻴﺤﺪ ﺭﻭﻣﺎﻧﻮﻱ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺎﻥ ﮐﻲ ﻗﺒﻴﻠﻦ ﺟﻲ ﻣﺎﻻ ﻣﺎﻝ ﻭﺭﺛﻲ ﮐﻲ ﺳﻤﺠﻬﮡ ۾ ﻣﺪﺩ ﻧﻪ ﭤﺎ ڪﻦ، ﺟﻴڪﻲ ﻟﮙﺎﺗﺎﺭ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﭼﺮﺍﮔﺎﻫﻦ ﺟﻲ ﮘﻮﻻ ۽ ﻫﻠﻨﺪﺍ ﺭﻫﻦ ﭤﺎ . ﺍﺳﺎﻥ ﮐﻲ ﻓﻘﻂ ﺍُﻧﻬﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻧﻦ ﻣﺎﻥ ﻣﺪﺩ ﻣﻠﻲ ﭤﻲ، ﺟﻴڪﻲ ﺍُﺗﺎﻥ ﺟﻲ ﻣﻘﺎﻣﻲ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﻬﺎﺩﺭ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻲ ﻳﺎﺩ ۾ ﺑﻴﺤﺪ ﺍُﺗﺴﺎﻫﻪ ﻭﭼﺎﻥ ﺗﻌﻤﻴﺮ ڪﻴﺎ ﻫﺌﺎ .
ﺍﻫﻲ ﻟﻮڪ ڪﻬﺎﮢﻴﻮﻥ ﮐﺎﻫﻴﻮﻥ ﮐﻮٽﻲ / ﻣﻮﺭﭼﺎ ﭔﮅﻱ، ﺑﻬﺎﺩﺭﻱﺀَ ﺳﺎﻥ ﻭڙﻫﮡ ﺟﻲ ﻫڪ ﺍﻫڙﻱ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﭔﮅﺍﺋﻴﻦ ﭤﻴﻮﻥ، ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﭼﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻭﭼﺎﻥ ﻋﻤﻞ ﭘﻴﺮﺍ ﻫﻮﻧﺪﺍ ﻫﺌﺎ ۽ ﻋﻮﺭﺗﻮﻥ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺟﻲ ﻧﮕﺎﻫﻪ ﺳﺎﻥ ڏﺳﻨﺪﻳﻮﻥ ﻫﻴﻮﻥ . ﺍﻧﻬﻲﺀَ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺗﺤﺖ ﺩﺷﻤﻦ ﺟﻮ ﻣﻘﺎﺑﻠﻮ ڪﺮﻱ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﺎﻥ ﻗﺮﺑﺎﻥ ڪﺮﮠ ﮐﻲ ﻭڏﻱ ﺳﻮﭚ ﺳﻤﺠﻬﻴﻮ ﻭﻳﻨﺪﻭ ﻫﻮ .
ﻫﺘﻲ ﺍﻫڙﺍ ﻧﻨﮃﺍ ﻭڏﺍ ﭔﻪ ﺳَﻮ ﮐﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺁﻫﻦ، ﺟﺘﻲ ﺍﻫﻲ ﺧﻮﺑﺼﻮﺭﺕ ﻗﺒﺮﻭﻥ ﻣﺎﮢﻬﻦ ۽ ﻓﻄﺮﺕ ﺟﻲ ﺯﻳﺎﺩﺗﻴﻦ ﮐﻲ ﻣﻨﻬﻦ ڏﻳﻮ ﺑﻴﭡﻴﻮﻥ ﺁﻫﻦ . ﺍﻧﻬﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻧﻦ ۾ ” ﺭﻭﻣﻲ “ ﻧﺎﻟﻲ ﻫڪ ﺍﻫڙﻭ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺁﻫﻲ، ﺟﻴڪﻮ ڪﺮﺍﭼﻲ _ ﺣَﺐ ﺟﻲ ﻣُﮏ ﺭﻭڊ ﭜﺮﺳﺎﻥ، ﺣﺐ ﮐﺎﻥ 8 ڪﻠﻮﻣﻴٽﺮ ﮐﻦ ﺍﻭﺭﺗﻲ ۽ ﺭﻭڊ ﺟﻲ ﺍﻭﭜﺮ ﻃﺮﻑ 15 ڪﻠﻮﻣﻴٽﺮﻥ ﺟﻲ ﻣﻔﺎﺻﻠﻲ ﺗﻲ ﺁﻫﻲ .
ﺍﻧﻬﻲﺀَ ﺧِﻄﻲ، ﻗﺒﺮﻥ ﺗﻲ ﺍُڪﺮﻳﻞ ڊﺭﺍﺋﻴﻨﻦ ۽ ” ﺭﻭﻣﻲ “ ﻧﺎﻟﻲ ﻣﺎﻥ ﺍﻫﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﺌﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ ﺍﻫﻮ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻠﻮﭼﻦ ﺳﺎﻥ ﺗﻌﻠﻖ ﺭﮐﻲ ﭤﻮ
ڏﮐﮡ ﺳﻨﮅ ۽ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺟﻲ ﻫﻴﭡﺎﻫﻴﻦ ﻭﺍﺭﻥ ﺧﺸڪ ﻋﻼﺋﻘﻦ ۾ ﭘﭥﺮ ﺗﻲ ﺍُڪﺮ ﭤﻴﻞ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻧﻦ ﺟﻮ ﻫڪ ﻭڏﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺁﻫﻲ . ﺍﻫﻲ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫڪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ڊﺯﺍﺋﻴﻦ ﺟﺎ ﺁﻫﻦ ۽ 15 ، 16 ۽ 17 ﺻﺪﻱﺀَ ﺟﻲ ﻫﻤﻌﺼﺮ ﺍﺭﻏﻮﻧﻦ ۽ ﺗﺮڪ ﻣﻐﻠﻦ ﺟﻲ ﻗﺒﺮﻥ ﮐﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺁﻫﻦ .
ﺍﻫﻮ ﻋﻼﺋﻘﻮ ﮔﺬﺭﻳﻞ ﻫﺰﺍﺭﻥ ﺳﺎﻟﻦ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻧﻴﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺪﻭﺵ ﻗﺒﻴﻠﻦ ﺟﻲ ﻫڪ ﻭڏﻱ ﻟڏﭘﻼﮠ ﺟﻮ ﺷﺎﻫﺪ ﺭﻫﻴﻮﺁﻫﻲ، ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺫڪﺮ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ڪﺘﺎﺑﻦ ۾ ﻭﺭﻟﻲ ﻣﻠﻲ ﭤﻮ . ﺑﺎﻗﻲ ﺟﻴڪﻲ ﺑﭽﻲ ﭤﻮ ، ﺍُﻫﻮ ﺭﮘﻮ ﻟﻮڪ ڪﻬﺎﮢﻴﻦ ۽ ﻗﺒﻴﻼﺋﻲ ﺭﺯﻣﻴﻪ ﺷﺎﻋﺮﻱﺀَ ﺟﻮ ﺧﺰﺍﻧﻮ ﺁﻫﻲ . ﺍﻫﻲ ﺑﻲ ﺗﺮﺗﻴﺐ ۽ ﺑﻴﺤﺪ ﺭﻭﻣﺎﻧﻮﻱ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺎﻥ ﮐﻲ ﻗﺒﻴﻠﻦ ﺟﻲ ﻣﺎﻻ ﻣﺎﻝ ﻭﺭﺛﻲ ﮐﻲ ﺳﻤﺠﻬﮡ ۾ ﻣﺪﺩ ﻧﻪ ﭤﺎ ڪﻦ، ﺟﻴڪﻲ ﻟﮙﺎﺗﺎﺭ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﭼﺮﺍﮔﺎﻫﻦ ﺟﻲ ﮘﻮﻻ ۽ ﻫﻠﻨﺪﺍ ﺭﻫﻦ ﭤﺎ . ﺍﺳﺎﻥ ﮐﻲ ﻓﻘﻂ ﺍُﻧﻬﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻧﻦ ﻣﺎﻥ ﻣﺪﺩ ﻣﻠﻲ ﭤﻲ، ﺟﻴڪﻲ ﺍُﺗﺎﻥ ﺟﻲ ﻣﻘﺎﻣﻲ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﻬﺎﺩﺭ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻲ ﻳﺎﺩ ۾ ﺑﻴﺤﺪ ﺍُﺗﺴﺎﻫﻪ ﻭﭼﺎﻥ ﺗﻌﻤﻴﺮ ڪﻴﺎ ﻫﺌﺎ .
ﺍﻫﻲ ﻟﻮڪ ڪﻬﺎﮢﻴﻮﻥ ﮐﺎﻫﻴﻮﻥ ﮐﻮٽﻲ / ﻣﻮﺭﭼﺎ ﭔﮅﻱ، ﺑﻬﺎﺩﺭﻱﺀَ ﺳﺎﻥ ﻭڙﻫﮡ ﺟﻲ ﻫڪ ﺍﻫڙﻱ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﭔﮅﺍﺋﻴﻦ ﭤﻴﻮﻥ، ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﭼﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻭﭼﺎﻥ ﻋﻤﻞ ﭘﻴﺮﺍ ﻫﻮﻧﺪﺍ ﻫﺌﺎ ۽ ﻋﻮﺭﺗﻮﻥ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺟﻲ ﻧﮕﺎﻫﻪ ﺳﺎﻥ ڏﺳﻨﺪﻳﻮﻥ ﻫﻴﻮﻥ . ﺍﻧﻬﻲﺀَ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺗﺤﺖ ﺩﺷﻤﻦ ﺟﻮ ﻣﻘﺎﺑﻠﻮ ڪﺮﻱ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﺎﻥ ﻗﺮﺑﺎﻥ ڪﺮﮠ ﮐﻲ ﻭڏﻱ ﺳﻮﭚ ﺳﻤﺠﻬﻴﻮ ﻭﻳﻨﺪﻭ ﻫﻮ .
ﻫﺘﻲ ﺍﻫڙﺍ ﻧﻨﮃﺍ ﻭڏﺍ ﭔﻪ ﺳَﻮ ﮐﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺁﻫﻦ، ﺟﺘﻲ ﺍﻫﻲ ﺧﻮﺑﺼﻮﺭﺕ ﻗﺒﺮﻭﻥ ﻣﺎﮢﻬﻦ ۽ ﻓﻄﺮﺕ ﺟﻲ ﺯﻳﺎﺩﺗﻴﻦ ﮐﻲ ﻣﻨﻬﻦ ڏﻳﻮ ﺑﻴﭡﻴﻮﻥ ﺁﻫﻦ . ﺍﻧﻬﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻧﻦ ۾ ” ﺭﻭﻣﻲ “ ﻧﺎﻟﻲ ﻫڪ ﺍﻫڙﻭ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺁﻫﻲ، ﺟﻴڪﻮ ڪﺮﺍﭼﻲ _ ﺣَﺐ ﺟﻲ ﻣُﮏ ﺭﻭڊ ﭜﺮﺳﺎﻥ، ﺣﺐ ﮐﺎﻥ 8 ڪﻠﻮﻣﻴٽﺮ ﮐﻦ ﺍﻭﺭﺗﻲ ۽ ﺭﻭڊ ﺟﻲ ﺍﻭﭜﺮ ﻃﺮﻑ 15 ڪﻠﻮﻣﻴٽﺮﻥ ﺟﻲ ﻣﻔﺎﺻﻠﻲ ﺗﻲ ﺁﻫﻲ .
ﺍﻧﻬﻲﺀَ ﺧِﻄﻲ، ﻗﺒﺮﻥ ﺗﻲ ﺍُڪﺮﻳﻞ ڊﺭﺍﺋﻴﻨﻦ ۽ ” ﺭﻭﻣﻲ “ ﻧﺎﻟﻲ ﻣﺎﻥ ﺍﻫﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﺌﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ ﺍﻫﻮ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻠﻮﭼﻦ ﺳﺎﻥ ﺗﻌﻠﻖ ﺭﮐﻲ ﭤﻮ ﻭﺍﺭﻥ ﺧﺸڪ ﻋﻼﺋﻘﻦ ۾ ﭘﭥﺮ ﺗﻲ ﺍُڪﺮ ﭤﻴﻞ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻧﻦ ﺟﻮ ﻫڪ ﻭڏﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺁﻫﻲ . ﺍﻫﻲ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫڪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ڊﺯﺍﺋﻴﻦ ﺟﺎ ﺁﻫﻦ ۽ 15 ، 16 ۽ 17 ﺻﺪﻱﺀَ ﺟﻲ ﻫﻤﻌﺼﺮ ﺍﺭﻏﻮﻧﻦ ۽ ﺗﺮڪ ﻣﻐﻠﻦ ﺟﻲ ﻗﺒﺮﻥ ﮐﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺁﻫﻦ .
ﺍﻫﻮ ﻋﻼﺋﻘﻮ ﮔﺬﺭﻳﻞ ﻫﺰﺍﺭﻥ ﺳﺎﻟﻦ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻧﻴﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺪﻭﺵ ﻗﺒﻴﻠﻦ ﺟﻲ ﻫڪ ﻭڏﻱ ﻟڏﭘﻼﮠ ﺟﻮ ﺷﺎﻫﺪ ﺭﻫﻴﻮﺁﻫﻲ، ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺫڪﺮ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ڪﺘﺎﺑﻦ ۾ ﻭﺭﻟﻲ ﻣﻠﻲ ﭤﻮ . ﺑﺎﻗﻲ ﺟﻴڪﻲ ﺑﭽﻲ ﭤﻮ ، ﺍُﻫﻮ ﺭﮘﻮ ﻟﻮڪ ڪﻬﺎﮢﻴﻦ ۽ ﻗﺒﻴﻼﺋﻲ ﺭﺯﻣﻴﻪ ﺷﺎﻋﺮﻱﺀَ ﺟﻮ ﺧﺰﺍﻧﻮ ﺁﻫﻲ . ﺍﻫﻲ ﺑﻲ ﺗﺮﺗﻴﺐ ۽ ﺑﻴﺤﺪ ﺭﻭﻣﺎﻧﻮﻱ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺎﻥ ﮐﻲ ﻗﺒﻴﻠﻦ ﺟﻲ ﻣﺎﻻ ﻣﺎﻝ ﻭﺭﺛﻲ ﮐﻲ ﺳﻤﺠﻬﮡ ۾ ﻣﺪﺩ ﻧﻪ ﭤﺎ ڪﻦ، ﺟﻴڪﻲ ﻟﮙﺎﺗﺎﺭ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﭼﺮﺍﮔﺎﻫﻦ ﺟﻲ ﮘﻮﻻ ۽ ﻫﻠﻨﺪﺍ ﺭﻫﻦ ﭤﺎ . ﺍﺳﺎﻥ ﮐﻲ ﻓﻘﻂ ﺍُﻧﻬﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻧﻦ ﻣﺎﻥ ﻣﺪﺩ ﻣﻠﻲ ﭤﻲ، ﺟﻴڪﻲ ﺍُﺗﺎﻥ ﺟﻲ ﻣﻘﺎﻣﻲ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﻬﺎﺩﺭ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻲ ﻳﺎﺩ ۾ ﺑﻴﺤﺪ ﺍُﺗﺴﺎﻫﻪ ﻭﭼﺎﻥ ﺗﻌﻤﻴﺮ ڪﻴﺎ ﻫﺌﺎ .
ﺍﻫﻲ ﻟﻮڪ ڪﻬﺎﮢﻴﻮﻥ ﮐﺎﻫﻴﻮﻥ ﮐﻮٽﻲ / ﻣﻮﺭﭼﺎ ﭔﮅﻱ، ﺑﻬﺎﺩﺭﻱﺀَ ﺳﺎﻥ ﻭڙﻫﮡ ﺟﻲ ﻫڪ ﺍﻫڙﻱ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﭔﮅﺍﺋﻴﻦ ﭤﻴﻮﻥ، ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﭼﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﻭﭼﺎﻥ ﻋﻤﻞ ﭘﻴﺮﺍ ﻫﻮﻧﺪﺍ ﻫﺌﺎ ۽ ﻋﻮﺭﺗﻮﻥ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺟﻲ ﻧﮕﺎﻫﻪ ﺳﺎﻥ ڏﺳﻨﺪﻳﻮﻥ ﻫﻴﻮﻥ . ﺍﻧﻬﻲﺀَ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺗﺤﺖ ﺩﺷﻤﻦ ﺟﻮ ﻣﻘﺎﺑﻠﻮ ڪﺮﻱ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﺎﻥ ﻗﺮﺑﺎﻥ ڪﺮﮠ ﮐﻲ ﻭڏﻱ ﺳﻮﭚ ﺳﻤﺠﻬﻴﻮ ﻭﻳﻨﺪﻭ ﻫﻮ .
ﻫﺘﻲ ﺍﻫڙﺍ ﻧﻨﮃﺍ ﻭڏﺍ ﭔﻪ ﺳَﻮ ﮐﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺁﻫﻦ، ﺟﺘﻲ ﺍﻫﻲ ﺧﻮﺑﺼﻮﺭﺕ ﻗﺒﺮﻭﻥ ﻣﺎﮢﻬﻦ ۽ ﻓﻄﺮﺕ ﺟﻲ ﺯﻳﺎﺩﺗﻴﻦ ﮐﻲ ﻣﻨﻬﻦ ڏﻳﻮ ﺑﻴﭡﻴﻮﻥ ﺁﻫﻦ . ﺍﻧﻬﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻧﻦ ۾ ” ﺭﻭﻣﻲ “ ﻧﺎﻟﻲ ﻫڪ ﺍﻫڙﻭ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺁﻫﻲ، ﺟﻴڪﻮ ڪﺮﺍﭼﻲ _ ﺣَﺐ ﺟﻲ ﻣُﮏ ﺭﻭڊ ﭜﺮﺳﺎﻥ، ﺣﺐ ﮐﺎﻥ 8 ڪﻠﻮﻣﻴٽﺮ ﮐﻦ ﺍﻭﺭﺗﻲ ۽ ﺭﻭڊ ﺟﻲ ﺍﻭﭜﺮ ﻃﺮﻑ 15 ڪﻠﻮﻣﻴٽﺮﻥ ﺟﻲ ﻣﻔﺎﺻﻠﻲ ﺗﻲ ﺁﻫﻲ .
ﺍﻧﻬﻲﺀَ ﺧِﻄﻲ، ﻗﺒﺮﻥ ﺗﻲ ﺍُڪﺮﻳﻞ ڊﺭﺍﺋﻴﻨﻦ ۽ ” ﺭﻭﻣﻲ “ ﻧﺎﻟﻲ ﻣﺎﻥ ﺍﻫﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﺌﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ ﺍﻫﻮ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻠﻮﭼﻦ ﺳﺎﻥ ﺗﻌﻠﻖ ﺭﮐﻲ ﭤﻮ
