دهشت پسندن جي پاڇي ۾ پلجندڙ ڪراچي جو عوام! اياز چانڊيو ڪراچي ۽ وڳوڙ ڄڻ ته هڪٻئي لاءِ لازم ۽ ملزوم ٿي ويا هجن، جتي هر ٻئي ڏينهن ڪنهن نه ڪنهن علائقي ۾ وڳوڙ ٿيڻ ۽ ماڻهو مارجڻ نه اڳي ڪا نئين ڳالهه هئي، نه ئي هاڻي رهي آهي، لياري ۽ بلال ڪالوني ۾ ٿيل وڳوڙن کي اڃا هڪ ڏينهن ئي نه گذريو هو، ته وري ڪالهه ڪراچي جي مختلف علائقن ۾ دهشتگرد ڪارروايون ٿينديون رهيون، جنهن ۾ نارٿ ڪراچي سميت مختلف علائقن ۾ ٽن کان وڌيڪ ماڻهن کي قتل ڪيو ويو ۽ 9 کان وڌيڪ گاڏين کي ساڙيو ويو، پر ان جي باوجود روز روز ٿيندڙ اهڙين وارداتن کي روڪڻ لاءِ ڪو انتظام ئي نظر نٿو اچي، هن شهر ۾ ماڻهو مارڻ ۽ وڳوڙ ڪرڻ دهشتگرد ڌرين جو محبوب مشغلو بڻجي ويو آهي، جيڪي خاموش حڪومتي رٽ ۽ امن تي يقين رکي مفاهمت جي واٽ وٺندڙ سرڪار کي وقت بوقت پريشان ڪرڻ لاءِ اهڙيون ڪاررايون ڪري پنهنجو مقصد ماڻيندا رهيا آهن، تنهن ڪري شايد ئي اهڙو ڪو مهينو هجي، جيڪو هن شهر ۾ خير خيريت سان گذري ويو هجي. ماضي جو قبرون کوٽڻ بدران جيڪڏهن رڳو گذريل اڱاري واري ڏينهن جي امن کي ڏسبو ته هڪ ڏينهن ۾ ٻه ٻه ويڙهه جي واقعن سڄي شهر کي اپاهج ڪري ڇڏيو هو، جنهن ۾ نه رڳو پوڻا 2 ڪروڙ آبادي واري شهر ۾ سڪتو طاري رهيو، پر ساڳئي ڏينهن تي لياري ۽ بلال ڪالوني ۾ رت جي راند جاري رهي، جنهن ۾ رڳو لياري ۾ 8 کان وڌيڪ انساني جانيون موت جو شڪار ٿي ويون، جڏهن ته ٻن انسانن جي لاشن کي ته باهه ڏئي ساڙي وحشت جي انتها ڪئي وئي. هر دم نشاني تي رهندڙ لياري ۾ امن امان جي صورتحال کي بهتر ڪرڻ سدائين حڪومتن لاءِ چيلينج رهيو آهي، جنهن ڪري نه لياري ۾ ڪڏهن امن امان وارو خواب پورو ٿيو آهي، نه وري ڪڏهن ٿيڻ جي ڪا اميد نظر اچي پئي، جنهن جو تازو مثال اهو ئي آهي ته، هاڻي ڊڪيت گروپ ڀتو نه ڏيندڙ عام ماڻهن ۽ واپارين کي پنهنجي دهشت جو نشانو بڻائي رهيا آهن، پر ڀتو ڏيڻ کان انڪاري عام ماڻهن کي ڪو به تحفظ ڏيڻ وارو ناهي، جنهن وقت رات کان وٺي شام تائين لياري ۾ هٿياربندن ۽ بي هٿيار عام ماڻهن وچ ۾ ويڙهه هلي رهي هئي، ان وقت بار بار ايمبولينس سروس وارن جا اهي ميسيج موبائل تي ملندا رهيا ته، ”گن شاٽ سي ايڪ اور هلاڪ،مزيد معلومات ڪي لئي رابطا ڪرين“ اهو سلسلو رات دير تائين جاري رهيو، جنهن ۾ لڳ ڀڳ 8 کان وڌيڪ ماڻهن کي موت جو شڪار بڻايو ويو. چون ٿا ته، لياري جي علائقي ڪلري ۾ جڏهن هٿياربندن کي دڪاندارن ڀتو ڏيڻ کان انڪار ڪيو ته، هو پنهنجي ساٿين سان گڏجي هٿيار کڻي رستن تي نڪري آيا هئا، جن احتجاج ڪندڙن مٿان سڌيون گوليون وسائڻ شروع ڪيون، جنهن ۾ سڄو علائقو نه رڳو جنگ جو ميدان ۽ ويران بڻجي ويو هو، پر بي هٿيار ماڻهو ديو جهڙي دهشت رکندڙ گينگسٽرن جي ظلم کان پاڻ بچائڻ لاءِ رڙيون ڪندا رهيا هئا، پر کين ڪير به بچائڻ وارو نه هو. سڄي رات ويڙهه ڪندڙ گينگسٽرن کي منهن ڏيڻ لاءِ جڏهن ڪراچي جهڙي وڏي ميٽرو پوليٽن شهر جي جديد پوليس ۽ رينجرز منهن ڏيڻ لاءِ نه آئي ته، هٿياربندن جا سينا اڃان به وڌيڪ ويڪرا ٿي ويا، جن پنهنجي دائري کي وڌائي هنڱورا آباد تائين پهچائي ڇڏيو، جتي هٿياربندن هڪ راڪيٽ فائر ڪيو، جيڪو مڇر ڪالوني واري علائقي ۾ هڪ گهر ۾ ڪريو، جنهن سبب هڪ عورت سميت 7 ڄڻا سخت زخمي ٿي پيا، جن کي اسپتال ۾ آندو ويو، جڏهن ته هن ويڙهه ۾ ڪيترائي واٽهڙو به گوليون لڳڻ ڪري زخمي ۽ موت جي منهن ۾ هليا ويا. چيو پيو وڃي ته لياري جي 4 ٿاڻن ڪلري، بغدادي، چاڪيواڙا ۽ ڪلاڪوٽ وارن علائقن تي ٻن دهشتگرد گروپن جو قبضو آهي، انهن ٻنهي گروپن وچ ۾ وڏي عرصي کان ويڙهه هلندي رهي، پر ڪجهه مهينا اڳ ٻنهي گروپن وچ ۾ ٺاهه به ٿيو هو، جنهن ڪري ٻنهي گروپن هڪ ٻئي جي حدن جو احترام ڪندي پنهنجو ”ڪارو ڪاروبار“ جاري رکيو، پر تازو جڏهن عوام انهن کي ڀتو ڏيڻ کان جواب ڏنو ته، ان جي خلاف ٿيل ڪارروائي ۾ به ٻنهي گروپن گڏيل ڪارروائي ڪئي، جنهن ڪري سڄو لياري ٻن ڏينهن تائين گولين جي آواز سان گونجڻ سان گڏ ويران رهيو، جن کي روڪڻ لاءِ پهتل پوليس ۽ رينجرز وارا رڳو روڊن تي بلٽ پروف جيڪٽس پائي ميڊيا کي ڏيکارڻ لاءِ هوائي فائرنگ ڪندي نظر آيا!”اسان وٽ نفري گهٽ ۽ بڪتربند گاڏيون به گهرج جيتريون ناهن، جيڪڏهن ان هوندي به پوليس ڪارروائي ڪئي ته، وڌيڪ ماڻهو مارجي ويندا“، ڊي آءِ جي سائوٿ اي ڊي خواجه ميڊيا کي ٻڌايو، جنهن جي ڳالهين مان لاچاري ظاهر ظهور نظر اچي رهي هئي، ڇو ته جڏهن پوليس وٽ ويڙهه ڪرڻ جا وسيلا ۽ اختيار ئي نه هجن، ته پوءِ پوليس اهلڪار ڇا ڪري سگهندا؟ اهو ئي ٿيندو ته عام ماڻهو پوليس جي اڳيان پيا رتوڇاڻ ٿيندا ۽ پوليس رڳو هوائي فائرنگ ڪندي رهجي ويندي. عام ماڻهو جيڪي ورهين کان وٺي هڪ هنڌ تي رهن ٿا، اتي ڪاروبار ڪن ٿا، اهي ڀتا به ڏين ٿا، پر جيڪڏهن ان باوجود کين تحفظ نه ملي ته هو ڪيڏانهن وڃن؟ جڏهن سنڌ جي چونڊيل پ پ حڪومت ۾ به لياري سميت پوري شهر ۾ عام ماڻهن کي تحفظ نه ملي سگهي، ته پوءِ حڪومتي رٽ تي آڱريون ته کڄنديون، ڇو ته جڏهن سنڌ جي گهرو وزير پنهنجو قلمدان سنڀاليو هو ته، ڪابينا جي پهرين گڏجاڻي کانپوءِ هن اهو اعلان ڪيو هو ته، لياري ۾ امن امان قائم ڪرڻ سندس پهرين ترجيح آهي، پر هن سرڪار جي هڪ سال گذري وڃڻ کانپوءِ لياري ۾ مستقل امن امان قائم نه ٿي سگهيو آهي، ايتري قدر جو تازو ڪچي آبادي واري صوبائي وزير رفيق انجئير هڪ اسڪول جو افتتاح به بڪتربند گاڏين جي سخت سيڪيورٽي ۾ وڃي پوءِ ڪيو هو، جڏهن سنڌ جا وزير سي به لياري جا ڄاوا هجن، اهي پاڻ کي محفوط نه سمجهن، ته پوءِ عام ماڻهن کي ڇا احتجاج ڪرڻ ۽ تحفظ جو مطالبو ڪرڻ جو به حق ناهي؟ آخر ٻن ڏينهن کان گينگسٽرن جي گولين جو کاڄ بڻجندڙ لياري واسين کي بروقت تحفظ ڇو نه ملي سگهيو؟ جن جو ڏوهه صرف ڀتو ڏيڻ کان انڪار ڪرڻ هو. هڪ طرف لياري ۾ عوام هٿياربند گروپن جي گهاڻي ۾ پيڙهجي رهيو هو ته، ٻئي طرف وري بلال ڪالوني ۾ ٻارن جي ڳالهه تان ٿيل جهيڙي به سڄي شهر کي پنهنجي خوف ۾ وڪوڙي ڇڏيو هو، جتي ٿيل جهيڙي ۾ هوٽلن، چانهه ماني جي جهوپڙن سميت 30 کن دڪانن کي باهيون ڏئي ساڙيو ويو، ان کانسواءِ اتي ڪيترائي ماڻهو زخمي ٿيا، جن کي اسپتالن داخل ڪرايو ويو، هن سڄي صورتحال ۾ حڪومتي رٽ ڄڻ ته ڪنهن قيد خاني ۾ بند هئي، جيڪا پنهنجي طاقت ڏيکاري نه سگهي. پوئين هڪ سال کان مفاهمت جي سياست يعني سرچاءُ ۽ ڀائيچاري جي سياست ڪندڙ پ پ حڪومت جنهن طريقي سان پنهنجي پراڻن حريفن کي ساڻ کڻي هلي رهي آهي، اها بلڪل ساراهه جوڳي ڳالهه آهي، پر جڏهن دهشتگرد ۽ گينگسٽر عام ماڻهن کي لاوارثن جيان روڊن تي گوليون هڻي قتل ڪندا وتن، تڏهن حڪومت کي هر صورت ۾ عوام جي جان ۽ مال جي حفاظت ڪرڻ لاءِ ڪوشش ڪرڻ گهرجي، پر هڪ سال دوران لياري هجي يا بلال ڪالوني، لانڍي هجي يا سهراب ڳوٺ ۽ بنارس، اتي ٿيندڙ وڳوڙن ۽ رتو ڇاڻ ۾ سنڌ حڪومت لاچار ئي نظر آئي آهي. جڏهن سڄو شهر سڙندو هجي ۽ دهشتگردن کي اها ڀلي ڀت خبر هجي ته، کين روڊن تي اچي رتوڇاڻ ڪرڻ باوجود ڪجهه نه ٿيندو، ته پوءِ ائين عام ماڻهو مرندا رهندا، جئين ڪالهه لياري ۾ ماريا ويا...!
