غزل ڊاڪٽر تنوير عباسي پيارو پيارو اهو پَلُ ويو لکجي تو نهاريو ته غَزلُ ويو لکجي تنهنجي پوشاڪ جيان ئي سُرهو جملو ڪو رنگ رَتَلُ ويو لکجي ڍنڍ جي منهن تي سندءِ جيان آهي ڪو نيل ڪَمَلُ ويو لکجي رات جي اک ۾ ڪاتب کان ڪارو ڪارو آ ڪَجَلُ ويو لکجي ڪيئن تقدير لکڻ واري کان عشق سان لفظ اَجَلُ ويو لکجي
