گيت
عبد الغفار تبسم
مونکي تِرڇي نِگاهن سان َمِٺڙا،
تنهنجو هِر هَر ڏسڻ ٺيڪ ناهي،
عشق سمجهان ٿو ٿِي پوندو هاڻي،
توسان اڳتي مِلڻ ٺيڪ ناهي.
عشق آهي ايذائن جي دنيا،
سُور صدمن ۽ گهائن جي دنيا،
سُک تہ آهن صرف نالي ماتر،
نِينهن ناتو ڳنڍڻ ٺيڪ ناهي.
مون ڏي ڇو رَمز سان ٿو نهارين،
ڇو نہ ٿو تون ڀلا سمجھ َڌارين،
پيار ٿي پوندو آ اِن طرح سان،
پيار جو ٿي پوڻ ٺيڪ ناهي.
دل اَلائي ڇو ڌڙڪڻ لڳي ٿي،
توکي سامهون جڏهن بہ ڏسي ٿي،
سڪَ جي آهي اِها ئي سڃاڻپ،
تنهنجي سامهون اچڻ ٺيڪ ناهي.
مون کي پڪ آ تہ هڪ ڀيرو مُرڪي،
سَرسُ سِڪ واري ڏئي سُپرين سُرڪي،
پوءِ پرديس تي ويندين اُسري،
قرب تو سان ڪرڻ ٺيڪ ناهي.
تنهنجا انداز سڀ باز وارا،
ڏئين ٿو ”تَبَسُم“َ جي دل تي لامارا،
مان تہ سمجهان ٿو ويندين کَسي دل،
تو سان مِلڻ جُلڻ ٺيڪ ناهي.
عبد الغفار تبسم
مونکي تِرڇي نِگاهن سان َمِٺڙا،
تنهنجو هِر هَر ڏسڻ ٺيڪ ناهي،
عشق سمجهان ٿو ٿِي پوندو هاڻي،
توسان اڳتي مِلڻ ٺيڪ ناهي.
عشق آهي ايذائن جي دنيا،
سُور صدمن ۽ گهائن جي دنيا،
سُک تہ آهن صرف نالي ماتر،
نِينهن ناتو ڳنڍڻ ٺيڪ ناهي.
مون ڏي ڇو رَمز سان ٿو نهارين،
ڇو نہ ٿو تون ڀلا سمجھ َڌارين،
پيار ٿي پوندو آ اِن طرح سان،
پيار جو ٿي پوڻ ٺيڪ ناهي.
دل اَلائي ڇو ڌڙڪڻ لڳي ٿي،
توکي سامهون جڏهن بہ ڏسي ٿي،
سڪَ جي آهي اِها ئي سڃاڻپ،
تنهنجي سامهون اچڻ ٺيڪ ناهي.
مون کي پڪ آ تہ هڪ ڀيرو مُرڪي،
سَرسُ سِڪ واري ڏئي سُپرين سُرڪي،
پوءِ پرديس تي ويندين اُسري،
قرب تو سان ڪرڻ ٺيڪ ناهي.
تنهنجا انداز سڀ باز وارا،
ڏئين ٿو ”تَبَسُم“َ جي دل تي لامارا،
مان تہ سمجهان ٿو ويندين کَسي دل،
تو سان مِلڻ جُلڻ ٺيڪ ناهي.
