غزل
روبينه ابڙو
مئڪدي جي ماٽَ ٿيندو ٿو وڃي،
شور ۾ سُڙٻاٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
عاشقيءَ جو ٿو پتو پئي دير سان،
عشق پر اڳواٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
مان ترارن جي تکي تاريخ هان،
هُو به ڄڻ چمڪاٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
مان سڙان ٿي ڌرتتيءَ جو ڌوڙ جان،
هو ڇمر جي ڇاٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
هر ڏسا جنهن جو اجالو هو ڏٺو،
اڄ اهو ئي ٻاٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
ساڌٻيلي جي ستارن سان سجيل،
جهلملايل واٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
ڪيترو ننڍڙو هيو جگنو مگر،
روشنيءَ جي لاٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
روبينه ابڙو
مئڪدي جي ماٽَ ٿيندو ٿو وڃي،
شور ۾ سُڙٻاٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
عاشقيءَ جو ٿو پتو پئي دير سان،
عشق پر اڳواٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
مان ترارن جي تکي تاريخ هان،
هُو به ڄڻ چمڪاٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
مان سڙان ٿي ڌرتتيءَ جو ڌوڙ جان،
هو ڇمر جي ڇاٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
هر ڏسا جنهن جو اجالو هو ڏٺو،
اڄ اهو ئي ٻاٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
ساڌٻيلي جي ستارن سان سجيل،
جهلملايل واٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
ڪيترو ننڍڙو هيو جگنو مگر،
روشنيءَ جي لاٽَ ٿيندو ٿو وڃي.
